"ตะปู กับ
มิตรภาพ"
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเด็กชาย คนนึง
มีนิสัยเจ้าอารมณ์
พ่อของเค้าจึงได้ให้ถุงใส่ตะปูแก่เค้าถุงนึง
แล้วบอกกับว่า
ทุกครั้งที่ลูกควบคุมอารมณ์โกรธไม่ได้
เจ้าจงตอกตะปูฝังลงในรั้วไม้นี่ตัวนึง
ในวันแรก
เด็กคนนี้ตอกตะปูใส่รั้วถึง
37 ตัว
แต่ในหลายสัปดาห์ต่อมา
เค้าเรียนรู้ที่จะควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองได้
จำนวน
ตะปูที่ถูกตอกจึงน้อยลงๆ
เด็กน้อยค้นพบว่า
การควบคุมอารมณ์ตัวเองนั้น
ง่ายกว่าการตอกตะปูใส่รั้วเสียอีก
ในที่สุด
มีอยู่วันหนึ่งที่เด็กน้อยคนนี้
ไม่อารมณ์เสียเลย
และไม่ต้องตอกตะปูใส่รั้วเลยแม้แต่ตัวเดียว
เค้าบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้
พ่อเลยแนะนำเค้าว่า
ถ้าวันไหน
หนูควบคุมอารมณ์
ตัวเองได้
ก็ถอนตะปูออกจากรั้วตัวนึงสิ
วันคืนผันผ่านล่วงไป
เด็กน้อยได้กลับมาเล่า
ให้พ่อฟังอีกครั้งว่า
ตอนนี้ไม่เหลือตะปู
แม้แต่ตัวเดียวในรั้วไม้
เลยล่ะ
พ่อจูงมือลูกชายไปที่รั้วไม้นั้น
พร้อมกับบอกว่า"ลูกทำได้ดีมาก
แต่ดูนี่สิ มันมี"รู"ตะปูในเนื้อไม้ของรั้ว
รั้วมันไม่กลับมาเหมือนเดิมได้อีกต่อไป
แล้ว....
และเมื่อไรที่ลูกพูดกับคนอื่น
ด้วยอารมณ์โกรธ
มันก็จะทิ้งรอยไว้แผลไว้ในใจเขาอย่างนี้เหมือนกัน
ถ้าลูกแทงมีดใส่คนอื่น
แล้วดึงออกมา
แม้ลูกจะพูดว่าผมเสียใจสักกี่ครั้งมันก็จะไม่ได้
อะไรขึ้นมา แผลก็จะยังคงอยู่อย่างนั้น
บาดแผลในใจคนที่ถูกทำร้ายด้วยคำพูด
มันเลวร้าย
ไม่น้อยไปกว่าแผลทางกาย
"..เพื่อน
ก็เหมือนอัญมณีที่หายาก
แน่ล่ะ
เขาทำให้ลูกยิ้มสดชื่น
ให้กำลังใจลูกก้าวไปสู่ในความสำเร็จ
เขาพร้อมที่จะฟัง
และพร้อมที่จะแบ่งปันคำสรรเสริญให้เธอ
และพวกเขาก็พร้อม
เปิดใจของเขาให้กับเราเสมอ"
