Mera Peak Trekking Nepal (6460 M)
"ปฏิบัติการไต่ฟ้า
หานรก"(31 March - 16 April 2012)
31 มีนา 55 เดินทางจาก
สุวรรณภูมิ ( 0 m ) สู่
กาฐมาณฑุ เนปาล (1365 m )
คืนก่อนเดินทาง
เข้าไปนอนที่คอนโด
ในกทม.ล่วงหน้าหนึ่ง
ตื่นเช้าออกจากบ้าน
โดยแฟนกับลูกสาว
ขับรถมาส่ง
หลังจากเช็คอิน
ผ่านตม.
ซึ่งวันนี้คนไม่มากนัก
เสร็จแล้ว
ก็แวะไปหากาแฟ ที่
Black Canyon
เติมไฟประจำวัน
ก่อน ที่
จะบินออกจากสุวรรณภูมิ
ด้วยเที่ยวบินTG319
เวลา10.15 น. ไปถึง สนามบิน
กาฐมาณฑุ ( KTM ) ในเวลา 12.25
สนามบินกาฐมาณฑุ
ในวันนี้ยังคง
ไม่ต่างกับ 5 ปีก่อน
ที่ผมเคยไปเยือนมากนัก
เป็นสนามบินขนาดเล็ก
เที่ยวบินลงไม่มาก
ลงเครื่องกลางลานจอดแล้ว
เดินเข้าตัวอาคาร
แต่เที่ยวบิน ของ TG
เป็นเครื่องใหญ่ผู้โดยสาร
ลงเครื่องพร้อมกัน
หลายร้อยคน
ทำให้ช่วงเวลาที่เครื่อง
TG ลง
สนามบินเล็กๆนี้คึกคัก
ขึ้นทันตาเห็น ตม.เต็มทุกช่อง
( เที่ยวบิน ของ TG
บินไปกลับ KTM ทุกวัน
วันล่ะเที่ยว
และมักเต็มเกือบทุกเที่ยว
เป็น Route
ที่ทำกำไรให้การบินไทยได้ดีทีเดียว)
เข้ามาแล้วแปลกใจ
ป้ายประกาศอันใหญ่ (มุมล่างขวา)ที่ประกาศว่า
เนปาล ไม่รับแบ๊งค์
500 และ 1000 รูปี
ของอินเดีย (สงสัยปลอมเยอะ
อิๆ)
สนามบิน ที่
KTM นี่ดูเหมือน TG
เราจะเป็นขาใหญ่
ประจำเหมือนกัน
สายพานลำเลียงกระเป๋า
สองสายพาน TG จอง
และเห็นป้าย TG
ในหลายๆจุด ของ
ที่นี่ยังกะเป็นเจ้าถิ่นเลย
:)
ผ่านออกจาก Air
Port มาข้างนอก
แม้แดดจะแรง
แต่ยังไม่ร้อนมากนัก
เนื่องจาก KTM
อยู่ในที่สูงระดับ
1360 กว่าเมตร
ทำให้อากาศเย็นสบาย
และออกจะหนาวในตอนเช้า
และกลางคืน
ที่นี่
ยังคล้ายๆกับไทยเราสมัยก่อน
ที่ สนามบิน
คนเดินทางไป
และกลับ
จะมีญาติมารอรับส่งมาก
เต็มไปหมด
เจ้าหน้าที
จะกันให้รออยู่ด้านนอกอาคารโดยสาร
ไม่ให้เข้าไปรับข้างใน
(ที่เคยผ่านไปแล้ว
เห็นญาติมารอรับส่งมากๆ
สุดๆ
ประมาณมากกว่ากนี้เป็นสิบเท่า
ก็ต้อง ที่ สนามบิน
มนิลา
ที่ฟิลิปปินส์
อันนั้น
ญาติเยอะสุดๆ :) )
จากประตู
เราก็มี ญาติ
มารอรับกับเค้าเหมือนกัน
โดยนิรู
ตัวแทนจากบริษัท
จัด Advance Trekking
ที่เป็นคนจัดทริปให้เรา
มารอคล้องมาลัยดอกคำปูจู้
(ดาวเรือง)
เหมือนนักการเมืองบ้านเราตอนหาเสียงเลย
พร้อมทั้งนำพนักงานมาช่วยขนกระเป๋ารถมารอต้อนรับ
และขนของจากแอร์พอร์ต
ไปยังรร.ที่พัก
ในย่าน Thamel
เห็นสภาพร้านค้า
ริมทางในเมืองหลวง
เนปาล แล้ว
นึกย้อนไปตามชนบทไทย
แถวๆ 20 ปีก่อน :)
จากแอร์พอร์ต
วิ่งมาไม่ไกล
ก็ถึงที่พัก ใน KTM
ของเรา คือโรงแรม Tashi
Hotel ในย่าน Thamel
เป็นย่านช้อปปิ้ง
ที่คึกคักแห่งนึง
ของ KTM เป็นรร.เล็กๆ
ขนาดหาดาวไม่เจอ
แบ่งพักกันห้องล่ะสองคน
ไฟฟ้าในห้อง
จัดสรรตามเวลา
ตอนค่ำในเมือง
มีการใช้ไฟมาก
ก็จะจ่ายไฟแค่ที่จำเป็นบางดวง
ไฟตามปลั๊กไม่จ่ายเข้ามา
ทำให้ชาร์ตแบตเตอรี่ไม่ได้
ต้องรอเป็นกลางวัน
หรือหลัง5
ทุ่มไปแล้ว
ค่อยชาร์ตแบ็ตได้
แต่ที่นี่มี Wifi
ให้ใช้ฟรี พวกเรา มี
Plan พักเตรียมอุปกรณ์
กันที่นี่ 2 คืน
เอาของเข้าเก็บที่ห้องแล้ว
ก็เริ่มออกไปเดิน
ตะลุยช้อปปิ้ง
หาอุปกรณ์ ปีนเขา
และ
และเสื้อผ้ากันหนาวกัน
ร้านที่พวกเราอุดหนุนคึกคักเป็นพิเศษ
ก็ Manakamana Export
ด้านบนที่เจ้าของร้านเป็นแขกหล่อ
ใจดี
ขายเสื้อผ้าราคาดี
กับ
ร้านสองพี่น้องด้านล่าง
ที่มีทั้งเสื้อผ้า
และ อุปกรณ์ มากมาย
แต่รกสุดๆ
แต่ราคาดี ร้านนี้
เลยโดน
กันไปเยอะผมเอง
ก็โดน ไม้เท้า Black Diamond
กับ กระติกน้ำ Primus 1 litre
กับของจุกจิก
อีกหลายอย่างจากร้านนี้เหมือนกัน
ช้อปกันพอเหนื่อย
ป๋าคม
พาแวะไปทานข้าวมื้อบ่ายที่
ร้านครัวไทย
มื้อแรกในเนปาล
เลยเป็นอาหารไทย
จากร้านคนเนปาล
กุ๊กไทย
มื้อนี้สั่งกระเพราหมูไข่ดาว
ราดข้าวมากิน
ให้หายคิดถึงเมืองไทย
รสชาติ
ต้องเรียกว่า " พอ
แหลก ล่ายยยยย "
อิๆ
อิ่มท้องแล้ว
ก็ออกเดิน
ช้อปปิ้งกันต่อ
จนค่ำ
ก่อนเดินกลับเข้าที่พัก
ซึ่งไม่ไกล
แต่เส้นทางวันแรกๆ
ยังงงๆ ถนน ถนนหน่อย
:)
เดินกันทั้งวัน
พอเข้าที่พักตอนค่ำ
ชักหิว เลยชวนน้องๆ
แวะออกไปหาอาหารรองท้องที่ห้องอาหาร
เมดิเตอร์เรเนียนใกล้ที่พัก
อันนี้ รสชาติ "
แหลก ม่าย ค่อย ลง "
:P
1 เมษา 55 Shopping
และเตรียม อุปกรณ์
Trekking ที่ ย่าน Thamel ใน KTM
อีกหนึ่งวัน
เช้าตื่น
กินอาหารเช้าที่
รร.
แล้วออกเดินเล่นช้อปปิ้ง
ใกล้ๆ โรงแรมกัน
กลับเข้ามาเห็นแขกลับมีดสองคนนี้มานั่งรับจ้าง
ลับมีดและกรรไกร
หน้า โรงแรม
เทคนิค น่าสนใจดี
ใช้แรงคน(เสื้อแดง)
คอยดึงเชือกปั่นหินลับมีดแทนมอร์เตอร์
พอๆ
ใกล้เที่ยง นิรู
กับ ไก๊ด์
ก็แวะมารับเดิน
ไปลองเช็คอุปกรณ์
ที่จะใช้เช่า
เพื่อเดินเขา Boot ,
Crampon, Harness , assending , Juma และ Ice
Axe แล้ว กลับมาเดิน
ช้อปปิ้งกันต่อ(ช้อปกันทั้งวัน
จนหมดตัวไปตามๆ
กัน อิๆ
ก่อนแวะทานมื้อบ่าย
ที่ครัวไทย
เช่นเดิม มื้อนี้
เจอผัดซีอิ๊วเค็มปี๋
แถมเค็มจากเต้าเจี้ยวที่ใส่
(ผิดสูตรไทยไปมั้ยเนี่ย
ผัดซีอิ๊วใส่เต้าเจี้ยวเนี่ย)
จนต้องช่วยกันบอกต่อ
ว่า ระวังเค็ม อิๆ
ตามถนนในเนปาล
จะเห็นแท็กซี่
และรถทั่วไป
นิยมใช้ Suzuki กันเยอะ
โดยเฉพาะไอ้ตัวขาวข้างบน
ซึ่งมันคือ Fronte
บ้านเรา ในอดึต
แต่ที่นี่เรียก Murai
ใช้กันมากๆๆๆๆๆ
แม้จะเก่ามากแล้ว
แต่ รุ่นใหม่ อย่าง
Swift ทั้ง Hatch back และ Sedan
ก็มีให้เห็นเยอะ
อีกแบรนด์
ที่เห็นมาก ก็เป็น
Hundai
มื้อคำวันนี้
ทางบริษัท จัด Trekking
ให้เรา
พาไปเลี้ยงต้อนรับ
ที่ร้านอาหารพื้นเมืองเนปาล
พร้อม
มีโชว์ระบำประจำชาติ
ของชาวเขาเผ่าต่างๆ
คล้ายๆ โชว์แถว
ทิเบต และแชงกีล่า
เนื่องจากคน
และวัฒนธรรม คล้าย
ๆกัน
เครื่องดื่มยอดนิยมคืนนี้คือ
Lassi
เป็นนมเปรี้ยวปั่นใส่ผลไม้อร่อยดี
2 เมษา 55
บินเครื่องบินเล็กจาก
KTM ( กาฐมาณฑุ )
เมืองหลวงเนปาล (1365 m )
ไปยัง Lukla
เมืองหลวงแห่งการปีนเขาโลก(2843
m)
เช้าวันนี้ทานอาหารเช้า
ที่โรงแรมแล้ว
ก็ออกมาเตรียมกระเป๋า
เช็คอุปกรณ์
ขึ้นรถตู้ ที่ นิรู
มารับไป
สนามบินเพื่อ
ออกเดินทางไป Lukla แต่เช้า
เนื่องจากสัมภาระและอุปกรณ์
ที่ใช้มากมาย
ของที่ไม่ใช้
ก็ทิ้งฝากไว้ที่รร.นี้ก่อนเอาไปแต่อุปกรณ์
และเสื้อผ้า
ที่จำเป็นต้องติดตัวขึ้นเขา
ระหว่างทางผ่าน
บ้านเมืองของเค้า
ค่อนข้างจะเก่า
หลายๆแห่งไม่ฉาบปูนกันปล่อยให้เป็นอิฐเปลือย
ไม่แน่ใจว่าเพื่อประหยัด
หรือ
ว่าเพื่อเลี่ยงภาษีอาคาร
ให้กลายเป็นอาคารที่ยังสร้างไม่เสร็จดี
เหมือนบางประเทศ
แอบเก็บรูปรถแถวๆ
แอร์พอร์ตมาฝากตามประสาคนชอบรถ
อย่างที่บอกครับ
ที่นี่ นิยมรถเล็ก
เนื่องจากถนนหนทาง
ค่อนข้างแคบ
และคงเน้นประหยัดด้วย
นั่นแหละ
สนามบิน KTM
ด้าน Local สภาพ
จะทรุดโทรมกว่า
ทางด้าน Inter พอสมคววร
คล้าย
สถานีรถโดยสารบ้านเราสมัยก่อน
แต่คนเยอะมากๆ
ค่อนข้างแออัด
การจัดตั๋ว เช็คอิน
ขายตั๋วกันเหมือน
ขายตั๋วรถเมล์เลย
ไม่ต้องเช็คพาสต์ปอร์ตกัน
แจกตั๋ว แล้ว
เอาไปขึ้นเครื่องเหมือนรถทัวร์
แต่ว่า
ระบบตรวจกระเป๋า
กันนาน แต่
ไม่ละเอียด(งงมั้ย
อิๆ)
จากการรอด้านนอก
โหลดกระเป๋าแล้ว
ก็เข้าไปนั่งรอต่อใน
Lobby Gate ด้านใน
เดินเล่นอ่านโปสเตอร์โฆษณา
มีทั้ง
กิจกรรมท่องเที่ยว
และทริป นำเดินเขา
อย่างข้างบนนั่น
ทริปนำปีนเขา Elbus
ในรัซเซีย
ยอดเขาสูงสุดของ
ยุโรป 1 ใน 7 Summit ของ
ยอดเขาที่สูงที่สุดในแต่ล่ะทวีป
อันได้แก่
1 Mt.Everest ของ
เอเชีย ใน ธิเบต
และ เนปาล สูง 8850 m
2 Mt. Aconcaqua ของ South America ใน
อาเจนติน่าใกล้
ชายแดน ชิลี สูง 6962 m
3 Mt. McKinley (ชื่อเดิม
คือ Denali ) ของ North America ใน
อลาสก้า ( USA) สูง 6194 m
4 Mt. Kilimanjaro (Uhuru Peak) ของ Africa
ใน แทนซาเนีย สูง 5963
m
5 Mt. Elbus ของ Europe ใน
รัสเซีย สูง 5642 m
6 Mt. Vinson Massive ของ Antarctica
ใกล้ขั้วโลกใต้
สูง 4897 m
7 Mt. Carstensz Pyramid หรือ Puncak Jaya
ของ Australia /Oceanea ใน
ปาปัวนิวกินี ต่อ
กับ อินโดนีเซีย
สูง 4,884 m
(Note
สำหรับการจัดอันดับ
ของ
ทวีปออสเตรเลีย
ถ้าไม่รวม Oceanea
นับแต่ทวีปออสเตรเลียเท่านั้นยอดเขาที่สูงสุดคือ
Mt.Kosciuszko ในรัฐ
นิวเซาท์เวลซ์
ของออสเตรเลีย )ซึ่งสูงแค่
2228 m เท่านั้น )
แต่เข้ามาใน
GATE นี้ แล้ว
ก็ยังไม่ได้ไปนะ
ปล่อยให้เข้ามานั่งรอต่อกัน
อีกเกือบสองชม.
กว่าจะถึงกำหนดเครื่องออก
แล้วเรียกไปขึ้นเครื่องก็ตกสิบโมงกว่า
โดยพวกเราเดินทางโดย
Air Agni (อัคนี)
รอบแรกไปได้ 14 คน (เต็มเครื่อง
) อีกสี่คนที่เหลือ
ต้องไปไฟลทฺ์ถัดไป
ค่าโดยสาร KTM และ Lukla
เที่ยวเดียว
สำหรับคนต่างชาติ 9000
rs หรือ ราวๆ 110 US ตก 3300
แพงเหมือนกัน
สำหรับระยะเดินทาง
แค่ 20 กว่านาที
แต่สำหรับคนเนปาล
ประมาณ 4000 rs หรือ 1600
บาท เท่านั้น
แต่ถ้าไม่นั่งเครื่อง
ก็เหลือทางเลือก
คือการเดินเท้า 7
วัน รถไม่มี
แต่วันดีคืนดีฟ้าปิด
เครื่องบินไม่ได้
ติดกันหลายๆวัน
นักท่องเที่ยวที่ติดค้างที่
Lukla
ต้องเดินเท้ากลับ KTM
กันมาแล้วบ่อยๆ:P
จริงๆแล้วจาก
Gate
เรียกไปกลางลานจอด
แล้ว
ก็ยังให้นั่งรถในรถบัสที่มาส่ง
รอเครื่องกันอีกพัก
เลยถ่ายรูป
เครื่องบินสายการบินอื่นๆที่วนเข้าออกมารับส่งผู้โดยสารกัน
ชื่อสายการบิน
คุ้นๆ คนไทยกันดี
เช่น ธารา แอร์ ,
แอร์สีดา รวมทั้ง
แอร์อัคนี ที่เราไป
ชื่อคุ้นๆอย่างนี้เพราะว่าภาษาไทยเราไปยืมภาษาบาลีสันสกฤษ
เค้ามาใช้มากมายนั่นเอง
เครื่องที่เราไปเป็นเครื่องบินเล็ก
ขนาด14 ที่นั่ง (แอบเห็น
ที่เครื่อง ว่า ซื้อ
เครื่องเก่ามาจาก Air
Tasmania )
สภาพเครื่องพอทนพอลุ้นกับหลุมอากาศ
แอบมองไปเห็นบางเครื่องที่จอด
อยู่
ใช้เก้าอี้ผ้าใบให้นั่ง
ก็มี อิๆ
เครื่องบินแค่
20-25 นาที
ก็ถึงสนามบิน Lukla
ซึ่งสูงจากระดับน้ำทะเล
2843 เมตร หลังจาก
ลูกหาบรับของจากเครื่องเสร็จ
ก็เดินแบกจากสนามบินเดินกลับที่พักกันเลย
เพราะว่า
ที่นี่ไม่มีรถ
ใช้เท้าเดินกันเท่านั้น
ยกเว้นของหนัก
ถ้าไม่ใช้คนขน
ก็ใช้ จามรี หรือ Yak
ช่วยขนสินค้า
ส่งกัน
แอบสำรวจรันเวย์สนามบิน
ค่อนข้างสั้นมาก
ตอนขาลงเครื่องจะแล่นขึ้นเนิน
ก่อนเลี้ยวเข้า
ลานจอดซึ่งมีสี่ลำ
จอดเสร็จรีบให้คนลง
ขนของลง ก่อน ขนของขึ้นให้คนขึ้น
แล้วออกต่อไปเลย
โดยไม่ต้องดับเครื่อง
เพราะว่าต้องรีบทำรอบแข่งกับอากาศที่ปิด
ตอนเทคออฟออกนี่หวาดเสียวหน่อย
เครื่องตั้งลำบนเนิน
แล้วพุ่งลงไป
ก่อนเชิดหัวขึ้นก่อนสุดทางวิ่ง
ซึ่งลงไปเป็นหุบเขา
เลย
สนามจอดฮอ
ก็อยู่ข้างๆ
ชมคลิปขึ้นลง
ของเครื่องที่ Lukla
ได้ตามลิ้งนี้ " สนามบิน Lukla"
ถนนสายหลักของ
Lukla เป็นถนน
ที่ทางเดินปูด้วยแผ่นหิน
สำหรับคน และ
จามรีเดิน ไม่มีรถ
สองข้างทางนอกจากร้านค้า
พื้นเมือง
และร้านขายของที่ระลึก
ก็จะเป็น
ร้านอุปกรณ์และเสื้อผ้าปีน
เขาสำหรับคนที่ลืม
หรือขาดของเล็กน้อยๆ
ได้ซื้อเพิ่มเพราะว่า
Lukla
เปรียบเสมือนเมืองท่าของการปีนเขาหลักของเนปาล
รวมทั้งการขึ้น
เอเวอร์เรสต์
ก็เริ่มต้นจากที่นี่กัน
ริมทางเดินมี
ร้านกาแฟดังๆ ทั้ง
Hard Rock Cafe Lavazzi และ Starbuck
ถือโอกาสแวะเข้าไป
อุดหนุนเติม Cafeine
เข้ากระแสเลือดกันซักหน่อย
:P
พอพวกเราไปถึง
และอยู่
ซักพักปรากฏว่า
อีกกลุ่ม ที่ตามมา
สี่คน เหลือ
และบินตาม ในไฟลท์
ถัดมานั้น
บินมาเหลืออีกแค่
สิบนาที
เครื่องจะลง Lukla แต่อากาศไม่ดี
กัปตัน
ต้องบินกลับไปลง KTM
และบินมาไม่ได้อีกเลย
ทำให้
อีกสี่คนที่เหลือ
ต้องกลับไปนอน Tashi
แต่พวกเราก๊วนใหญ่ก็เลยต้องค้างคืนรอ
อยู่ ที่ Lukla
อีกหนึ่งคืน
แทนที่จะ
เริ่มออกเดินวันแรกกันเลย
เสียเวลาไป
หนึ่งวัน ฟรี
โดยเข้าพักที่ Sunrise
Hotel Lukla นั่นแหละ (ปล.น้ำส้มแก้วบน
ขวา นั่น เป็นน้ำส้ม
Tank
ที่เค้าผสมให้ดื่ม
แทนเกลือแร่ให้พลังงานตอนเที่ยงๆ
ของเกือบทุกวันที่เราเดินกันไปพักกลางทาง
อร่อยดีเหมือนกันได้น้ำตาลจากมันพอสมควร
สำหรับมื้อค่ำก็ฝากท้อง
ไว้ที่โรงแรมที่พัก
นี่แหละ อาหารหลักๆ
ของที่นี่
และตลอดการเดินทาง
ส่วนใหญก็เป็น ซุป ,
สลัด หรือ ผัดผัก
แล้ว ก็อาหารพวกแป้ง
หรือ ข้าว เช่น
จาปะตี หรือ
แป้งม้วนอย่างในรูป
หรือ บางมื้อ
ก็เป็นพวก
เส้นมะกะโรนี หรือ
พาสต้า
กับซอซมะเขือเทศ
จะมีเนื้อปลา หรือ
เนื้อ จามรี หรือ
ไก่แทรกบ้าง
ก็ไม่มานัก
กินไปหลายๆวันก็เลี่ยน
ต้องอาศัยกุนเชียง
ปลาและหมู น้ำพริก
และมาม่า
ที่พวกเราเตรียมไปมาผสมด้วย
ห้องพัก ที่ Lukla
พอใช้ได้
แต่อากาศเย็นๆ
หนาวๆ นี่
มาเจอที่นอน
และผ้าห่ม
ที่นุ่มอุ่นสบายมากๆๆ
แล้ว ฝันหวานเลย
ราคาค่าห้องพัก ถ้า
Walk in เข้าไปเอง 1500 rs
หรือ 600 บาท
สำหรับสองคน
ไม่แพงนัก
แต่สำหรับการ
จองผ่านเอเยนซี่
อย่างเช่นที่เราพัก
ค่าห้องลดเหลือแค่
500rs หรือ
สองร้อยบาทเท่านั้น
ถูกมากมาย
แต่ค่าอาบน้ำร้อน
ซึ่งเค้าจะเปิดแก๊ซให้คิดคนล่ะ
300 รูปี
แพงกว่าค่าห้องซะอีก
3 เมษา 55
วันแรกของ Trekking จาก Lukla
(2843 m) ไปยัง Chutanga Camp (3020m)
ระยะทาง ประมาณ 4 กม.
ตื่นเช้าแวะ
ออกหากาแฟดื่มกัน
แวะมันเกือบทุกร้านเลย
ทั้ง Starbuck , Lavazza , illy
รวมทั้ง Everest cafe
ซึ่งทั้ง 3-4 แห่งนี้
แต่งร้านดี
ใช้เครื่องชงกาแฟอย่างดี
จนคิดว่าเป็นฟรานซ์ไชส์
จริง ๆ แต่ว่า
เห็นแต่ล่ะร้านขายกาแฟของอีกค่าย
ด้วยเลยชักไม่แน่ใจ
กาแฟเฉลี่ย แก้วล่ะ
250 Rsหรือ 100 บาท แพงเหมือนกันแถม
ถ้าไม่กินที่ร้าน
ใส่แก้วกระดาษ
คิดอีก 20- 40 rs
อีกต่างหาก :)
หลังจากกินอาหารเช้า
และ ได้กาแฟ
กระตุ้นความสดชื่นแล้ว
พวกเราก็แอบไปเกาะรั้ว
สนามบินรอลุ้นเที่ยวบิน
ที่จะมาลง Lukla ว่า
จะมีไฟล์พวกเรามาลงได้หรือไม่
ลุ้นกันทุกครั้ง
ที่เครื่อง Air Agni
ลงมา จน 9 โมงกว่า
พวกเราอีกสี่คน
ถึงได้เดินทางมาถึง
หลังเช็คอุปกรณ์เตรียมตัว
แล้วก็เริ่มออกเดินกันเลย
ตอนประมาณ 10 น.
ทางเดินช่วงแรก
ผ่านสนามบิน
ศาลเจ้า โรงพยาบาล
และหมู่บ้านชาวบ้าน
ไปก่อนออกจากเมือง
Likla
หลายช่วงของทางเดินจ
ะเป็นภูเขาหิน
ที่ต้อง ข้ามลำธาร
และน้ำตกหลายแห่ง
ที่มักมีสะพานไม้ให้ข้าม
เป็นระยะ
ได้ออกแรงกันพอประมาณ
ไม่เหนื่อยนัก
ก่อนไต่ระดับสูงขึ้นเลาะไปตามป่า
ที่มีไม้ดอก bul bul
สีม่วงเล็กๆกระจายทั่วไป
และกุหลาบพันปี Rodorendon
สีแดงและชมพู
กระจาย อยู่ทั่วไป
ฝนตก
โปรยปรายมาตลอด
ตั้งแต่เริ่มออกเดิน
จนประมาณเที่ยงเศษ
ก็มาถึง T House
ที่อยู่ก่อนถึง Chutanga
เล็กน้อย
ก็แวะพักทานอาหารกลางวันกันที่นี่
ด้วยความที่ฝนตกตลอดเวลา
ไกด์บอกว่า
ถ้าเดินไปข้างหน้าที่กางเต็นต์จะแฉะ
มากกว่า
ก็เลยตัดสินใจ
พักคืนแรกที่นี่เลย
ความสูงที่ Chutanga
ประมาณ 3020 เมตร
ตอนบ่ายอากาศ
ค่อนข้างหนาว
และตากฝนกันมา เลย
ผลัดกันแว่บเข้าครัว
ไปนั่งผิงไฟ
ย่างเสื้อผ้า
ให้พอแห้ง คลายหนาว
ด้วยความที่
ฝนตกเกือบตลอดเวลาไม่ค่อยมีแสง
หมอกเยอะ
แม้จะพอมองเห็นยอดเขาสวยๆ
แต่ถ่ายรูป
ออกมากลายเป็นภาพขาวดำกันไปหมดเลย
:P
คืนแรกของการเดินทาง
มาถึงที่นี่
ก็เลยกลายเป็นวันที่เดินกันเบาๆ
แค่สอง ชม.กว่าๆ
หลายคนยังไม่สะใจ
อยากไปต่อ(ไม่รู้ว่านรก
รออยู่ข้างหน้า :P )
คืนนี้
นอนเต็นต์สบายๆ
ไม่หนาวมากนัก
4 เมษา 55
Trekking วันที่สอง
จากแค้มป์ก่อน Chutanga
เล็กน้อย(3000 M) ข้าม Zartwa
La 4610m ไปพักที่ Thuli Kharka 4300m
ระยะทาง ประมาณ 10กม
วันนี้เป็นวันมหาโหดวันนึง
ที่จะต้องไต่ระดับ
จาก Chutanga ข้าม สันเขา
Zatrwa LAระดับความสูง 4610
เมตร แล้ว
ลงไปนอนที่ Thuli Kharka โดยรวมแล้วต้องไต่ระดับกัน
ราวๆ 1600
เมตรโหดทีเดียว
หลังอาหารเช้า
ฟ้ายังไม่ค่อยเปิดนัก
ท้องฟ้า ไม่ค่อยใส
ถ่ายรูปกันร แล้ว
เริ่มออกเดิน
กันเลย
เดินไต่ระดับขึ้นไปไม่นาน
ก็ถึง Chutanga
จุดหมายแรก
ที่เราจะแวะนอนตั้งแต่เมื่อวานแต่ฝนตกเลยหยุดพักซะก่อน
ที่นี่วันนี้เราไม่แวะ
แต่เดินผ่านกันไปเลย
แล้วก็เดินไต่ระดับกันไปเรื่อยๆ
ระยะแรก
ทางเดินยังเป็นดิน
มีดอกไม้
ต้นไม้มากพอสมควร
แต่พอไต่ระดับสูงขึ้น
เส้นทางเริ่มมีน้ำแข็งและหิมะปกคลุมสลับหิน
เดินยากขึ้น
เรื่อยๆ
ยิ่งเดินขึ้นสูงวิวยิ่งสวยยอดเขาสูง
เริ่มโผล่มาให้เห็นเต็มไปหมด
มุมล่างซ้ายเห็นคล้ายๆกระท่อมบนสันเขาที่
คล้ายกับจุด Chek in
ตามทางเดินเขาที่เราเห็น
แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ
มันกลายเห็นหน้าผาหินตัด
ที่ไม่มีหิมะเกาะซะนี่
:P
ยิ่งสูง
ยิ่งหนาว ยิ่งลื่น
ยิ่งเหนื่อย แต่ก็
ยิ่งสวย
ไต่ระดับกันต่อไป
หลายยอดที่เราเห็นสูงๆ
เดินไป
มันอยู่ระดับเดียวกับเรา
และ
เราก็กำลังจะก้าวข้ามมันไป
:P
ตอน
ใกล้ๆเที่ยง
ก็มาแวะพักทานอาหารเที่ยง
กันที่ Kharkateng Snow line Tea House
ระดับความสูงราวๆ 4000
เมตร
Kharka ที่ได้ยินกันบ่อยๆ
เป็นภาษา Sherpa หมายถึง
สถานที่ในอดีต
ที่มีทุ่งหญ้า หรือ
Pasture ที่ในหน้าฝน
พวกเชอปา
จะนำสัตว์เลี้ยง
เช่น Yak แกะ มาเลี้ยง
แล้วรีดนม ทำเป็น กี
หรือ เนย
ส่งไปขายยังตลาดLukla
อันเป็นตลาดหลัก
ปล. อาหารกลางวันตาม
T Houseต่างๆ ลูกหาบ
และคนครัว
ของเราจะเตรียมกันเอง
เช่าแต่สถานที่ ของ
T House ประมาณ 1000 กว่า Rs
หรือ 4-5 ร้อยบาทต่อครั้ง
รวมทั้ง อาหารเช้า
และ เย็นที่แค้มป์
นี่ก็เหมือนกัน
ทำกันเอง
อร่อยไม่อร่อย
ไม่ต้องไปโทษ T House
อิๆ
กินข้าวเที่ยงเสร็จ
ออกเดินไต่ระดับความสูง
กันต่อ เพื่อ ข้าม
Zartwa La
ที่เป็นช่องทางผ่านสันเขา
ซึ่งเป็นส่วนที่สูงที่สุดของเส้นทางวันนี้ต่อไป
ทางช่วงนี้ส่วนใหญ่เป็นหิมะ
และระหว่างทางช่วงบ่ายพายุหิมะ
และลูกเห็บ
ขนาดเล็กถล่มลงมา
ต้องหลบ
เข้าตามชะง่อนหิน
กัน
เพื่อหนีความหนาว
ถึงตอนนี้รอยเท้าต่างๆบนหิมะ
ก็มองไม่เห็น
เลยไม่กล้าเดินทางกันต่อ
ต้องรอจนหิมะ หยุด
ฟ้าเปิด ไกด์ตามมา
พาเดินกันต่อ
พอข้าม Zartwa La
ที่ระดับ4600 เมตร
ก็เริ่มเดินลงสู่
Thuli Kharka ที่ระดับ 4300
โดยมีทางเดินขึ้นๆ
ลงๆสลับบ้าง
แต่ส่วนใหญ่เป็นทางลง
หลังหิมะตก
ฟ้าเริ่มเปิดให้เห็นท้องฟ้าสีฟ้าใสๆ
บ้างแล้วพอชื่นใจ
แต่ยังไม่มีแสงแดด
พวกเราชุดแรก
ที่ออกนำ
วิ่งไปก่อนตอนหิมะตกใหม่
ยังนุ่ม
วิ่งได้สบายไปถึงกัน
3-4 โมงเย็น
แต่กลุ่มท้ายๆกว่าพายุจะหยุดตามไป
ถึงแค้มป์ ก็ หกโมงเย็น
ก่อนลงแค้มป์มองไปเห็นแค้มป์และก้อนหินใหญ่รูปเรือ
มีหิมะปกคลุมเต็มไปหมด
(หินก้อนนี้ดูๆ
แล้วนึกถึง
เรือไททานิคแฮะ :P)
เข้าถึงแค้มป์เกือบหกโมงเย็น
กินข้าวเสร็จหมดแรง
เข้าเต็นต์นอนกันเลย
5 เมษา 55 Trekking
วันที่ 3 จาก Thuli Kharka (4300 m)
ลงไป ที่ Kothe Camp ( 3700 m)
ระยะทาง 8กม
เช้าวันนี้ตื่นมา
บริเวณรอบๆแค้มป์
ขาวโพลนไปด้วยหิมะที่ตกหนักตั้งแต่เมื่อวาน
แต่ว่าวันนี้เป็นวันแรกที่ฟ้าเปิด
แต่เช้า แสงแดดสาด
ท้องฟ้าใส วิวสวย
หลายคนออกมาถ่ายรูปกัน
ป้ายบนก้อนหินมุมล่างสุด
นั่นเห็นสะดุดตาเลยถามไกด์
เค้าว่า ประมาณว่า
เป็นคำสวด
ในภาษาพื้นเมือง
หมายกำหนดการ
การเดินวันนี้
เส้นทางยาวพอประมาณ
ออกจาก Thuli Kharka ตอนเช้า
เป้าหมาย
คือไปนอนที่ Kote
ซึ่งจะเลย Mosum Kharka
ไปอีกเล็กน้อย
ระดับความสูง
ประมาณ 3700
เป็นเหมือนการเดินลงต่ำปรับตัว
ไปในตัว
เส้นทางเดิน
แม้ว่าดูจากระดับความสูง
จะเป็นการเดินลงต่ำ
แต่ว่า เดินจริง
ก็มีทั้งขึ้น
และลงเขาสลับกันไป
เส้นทางเลาะไหล่เขามีหิมะปกคลุมสลับกับหิน
เดินกันไป
จนประมาณเที่ยง
พักทานอาหารที่ Doma
Lodge แถวๆ Tashi(คนล่ะอันกับรร.
ที่ Thamel นะ :P )
พักทานข้าวแล้ว
รอฝนกับหิมะซาลง
ก็ออกเดินกันต่อ
เส้นทางทางค่อนข้างลาดลงต่ำ
หิมะหายไป
กลายเป็นหิน
และดินเปียก
ผ่านป่าสน ภูเขา
ที่หนาตาขึ้น
บางตอน มี ธารน้ำ
และน้ำตกไหลผ่านหลายจุด
ยิ่งลงต่ำก็เริ่มเห็นดอก
bul bul
ริมทางกลับมาให้เห็น
และที่ไม่อยากเห็นก็คือ
ตอไม้สนขนาดใหญ่ที่ถูกตัด
ไปทำฟืน
และก่อสร้างบ้านพักบนภูเขา
จนสนภูเขาอายุเก่าแก่
หดหายไปเยอะ
ทีเดียว
รูปบนเสื้อเหลือง
นั่น Mountain Guide
ของเราที่จะนำเราขึ้นยอด
ชื่อ Domy Sherpa
เป็นเชอร์ปาหนุ่มที่เคย
นำนักปีนเขาขึ้นยอด
Everest มาแล้ว 3 ครั้งเราเดินไต่เลาะตามไหล่เขา
มาจนสี่โมงเย็น
ก็เห็นซุ้มประตูเข้าสู่
ที่พัก ที่ Kote
ที่นี่ห้องพักดี
สะอาด
มีลานกางเต็นต์กว้าง
มีหญ้าปกคลุม
ทั่วไป
อากาศดีแม้จะเย็นบ้างเล็กน้อย
แต่เรารู้สึกเหมือนได้กลับ
ลงมาสู่ที่ต่ำกันอีกครั้ง
เมื่อเห็นลานหญ้า
ในบริเวณที่กลางเต็นต์
ทางไกด์ ให้ลูกหาบ
ต้มน้ำให้อาบคนล่ะกระแป๋งใหญ่
สำหรับใครที่ต้องการอาบ
(ส่วนตัวเอง
ขอซักแห้ง
ด้วยทิชชู่เปียกไปก่อน
อิๆ)
และเนื่องจากเส้นทางต่อจากวันนี้ไปต้องเริ่มไต่ขึ้นสูง
และไปอีกไกล
ทางไกด์เลยขอให้
พวกเราเอาแต่สำภาระที่จำเป็นติดขึ้นไป
ของที่ไม่ค่อยได้ใช้
ไม่สำค้ญ
แยกทิ้งไว้ที่ Kothe
นี่ก่อนเลย
มื้อค่ำวันนี้ ทาง
ครัว มี สตูเนื้อ yak
และ เนื้อ Yak ทอด ให้
กินกัน อร่อยดี
แต่เหนียวไปหน่อย :)
คืนนี้สมาชิกบางคน
ที่ค่อนข้างเหนื่อย
และไม่สบาย
เลือกที่จะนอนที่
บนห้องพักแทน
อ้อจับตาลานกางเต็นต์ข้างบนให้ดี
ว่าเย็นวันนี้เป็นอย่างไร
ก่อนที่จะเกิด
ปรากฏการณ์ The Day After Tomorow
ที่มา ตอน Tomorow Morning เลย
อิๆ
6 เมษา 55 Trekking
วันที่ 4 จาก Kothe (3700 m) ไป
Tangnak (4356m )ระยะทาง 8กม
เช้านี้ที่
Kothe
ตื่นขึ้นมาเพราะว่า
ลูกหาบมาเขย่าเต็นต์
พอเปิดออกมาดูตกใจเลย
สังเกตุจากภาพมุมบนซ้ายเป็นภาพแค้มป์เราตอนเย็น
แต่กลางคืนหิมะตกหนักเกือบตลอดคืน
จนขาวโพลนไปทั้งทุ่งหญ้า
ภูเขา และต้นไม้
เต็นต์เราโดนหิมะทับหนา
ราวๆ 15 ซม.
เต็นต์หมออิม
โดนหิมะถล่มยุบลงมาทับ
โชคดี
ที่ลงไปตรงที่ว่าง
พอดี
เพราะว่าน้องเอ้
ไม่ค่อยสบายเลยย้ายขึ้นไปนอน
บน T House
ดูจากภาพ
แล้ว
ไม่น่าเชื่อว่า
ต้นไม้และภูเขาเกือบทั้งหมด
จะโดนหิมะปกคลุม
ไปได้หมด
ชั่วแค่ข้ามคืน
ยังกะ
ฉากหนังเรื่อง The Day Afer
Tomorrow ตอนจบเลย
แต่ก็ได้วิวสวยนะ :P
พอสายหน่อยแดดออกฟ้าเปิดสวย
เห็นยอดเขาสวยๆ
หลายยอด
ก็ออกมาถ่ายรูปกัน
เตรียมของเสร็จก็พร้อมออกเดินทาง
เป้าหมายวันนี้
อยู่ที่ Tangnak
ระดับความสูง 4356
เริ่มออกเดินกัน 9:00
น.
ทางเดินขึ้นเขา
และเลาะริมน้ำ
มีหิมะตกตลอดทาง
ทางเดิน เส้นทาง Mera
ปกติ
มันมีเส้นทางเดินทางเดียว
ก็จะเดินตามรอยกันไป
ไม่ค่อยมีหลงทาง
ดังนั้นเดินๆไป
คนไปเร็ว
ก็จะนำไปก่อนโดยมีไก๊ด์นำไป
คนไปช้า
ก็จะตามๆกันไป โดย
กลุ่มหลังสุดจะมี
ไก๊ด์คอยปิดท้าย
ช่วยเหลือถ้าจำเป็น
ส่วนลูกหาบ
ซึ่งแบกของหนักหลายสิบโล
ก็จะเดินๆ
หยุดๆไปเรื่อยๆ
แต่มักจะไปถึงที่แค้มป์พร้อมๆกับกลุ่มกลางๆพอทันกางเต๊นต์และเตรียมอาหารให้เราพอดี
วันนี้
เดินอยู่ช่วงกลางๆ
เดินๆไป เอ๊ะ
หลงกลุ่ม แล้ว
กลุ่มนำก็หายไป
กลุ่มตามก็ยังไม่มา
แต่ไม่เป็นไรเห็นเส้นทางเดิน
ก็เดินไปเรื่อยๆ
ไต่เขาเลาะน้ำ เดิน
คนเดียวไปราวๆ
เกือบ สองชั่วโมง
จนใกล้ๆเที่ยง
ก็เห็นกลุ่มนำของพวกเรา
ที่เดินนำมาอยู่ประมาณ
ครึ่งถึง หนึ่งชม.
เดินอยู่บนสันเขาด้านบน
ข้างบนไกลลิบๆ
ตะโกนร้องเรียกลงมา
กลายเป็นว่าเค้าแยกเดินคนล่ะทาง
พอเดินมาถึง T House
กลุ่มนำ ก็ตามมาถึง
กลายเป็นว่าเราที่เดินทางผิด
กลับมามาดักหน้า
กลุ่มนำ ไปซะอีก (มาทราบภายหลังว่า
ทางเดินด้านล่าง
แม้จะสั้น
เดินง่ายกว่า
แต่ว่า
ทางไกด์กลัวว่า
บางครั้งมีพวกหินถล่ม
ลงมา
ข้างล่างอาจจะเป็นอันตรายได้
เลยพาไปเดินขึ้นๆ
ลงๆ
ตามสันเขาข้างบน
แทน ช้าไปอีกเป็นชม.
(ขากลับ เลย
ไม่มีคนยอมขึ้นด้านบน
หนีลงมา ข้างล่าง
ทางลัดกันหมด อิๆ)
ถึงเที่ยงแล้ว
ยังไม่ได้ทานไรรองท้อง
เลยแวะ อุดหนุน โค้ก
500 ซีซี ราคา 300 rs
กินเอาพลังงานขวดนึงก่อน
จากนั้น
ก็เดินขึ้นไปไหว้พระ
บนถ้ำบนเขากัน ก่อน
ออกเดินทางต่อ
ไต่ตามสันเขากันต่อไป
แต่เส้นทางช่วงนี้
แม้จะมีหิมะแต่เดินสบายๆไม่ค่อยลื่นมากนัก
ราวๆ บ่าย 2
ครึ่ง ก็มาถึง Tangnak
เข้าไปหลบหนาว
ดื่มชา
พักผ่อนกันใน T House
แต่ว่าอาหารเที่ยงต้องรอลูกหาบ
ที่จะตามมาหุงหาจัดเตรียมให้
กว่าจะได้กินมื้อเที่ยง
ก็ตกเกือบ 4 โมงเย็น
แทบจะต่อมื้อค่ำกันต่อไปเลย
ช่วงบ่ายที่แค้มป์
Tangnak ฟ้าเปิดสวย
มีแสงแดดออกมาให้เห็น
พวกเราเริ่มเห็นยอด
Mera Peak ในส่วนของ Mera North
ที่หันข้างมาทางแค้มป์(ในรูปล่าง)
แต่ว่ายอดจริงๆ
ยังมองไม่เห็นชัดเจน
แต่ก็ สวยสมใจ
อากาศ โดยรวม
ที่ Tangnak camp
ถือว่ายังดี
ไม่มีหิมะหรือ ฝนตก
แดดออกพอประมาณ
ไม่หนาวมากนัก
กางเต็นต์แล้ว
เข้าพักในเต็นต์
พอไหว
แต่วันนี้
กว่ากลุ่มหลังที่ตามมา
จะเข้ามาถึงก็หกโมงเย็นไปแล้ว
ทั้งหนาวทั้งเหนื่อยและเพลียกันไปหมด
คืนนี้ เนื่องจาก
การเดินที่ผ่านมาเราเดินกันค่อนข้างไกล
ลำบาก และ
เดินกันค่อนข้างเร็ว
เนื่องจากเรามีเวลาในการ
Trekking ค่อนข้างน้อย
ต้องทำเวลาทำให้กลุ่มผู้หญิงเริ่มตามไม่ทัน
ดังนั้นผู้หญิงในกลุ่ม
3 จาก 6 คน
จึงตัดสินใจ
ที่จะไม่ไปต่อ
แต่จะค่อยๆกลับลงไปก่อน
โดยลงไปรอที่ Lukla
เนื่องจาก
ถ้าไปต่อก็จะเหนื่อย
และอันตราย
ตลอดจนขากลับลงไปจะต้องเร่งมากขึ้นกว่าขาขึ้น
ก็อาจะทำให้เกิดอันตรายได้
ดั้งนั้น
จึงตกลงให้ลูกหาบสองคน
นำทีม 3 สาว
ลงมาก่อนในวันรุ่งขึ้น
วันนี้ตัวเองวันนี้มีท้องเสียเล็กน้อย
ถามๆ เพื่อนสมาชิก
ป๋าคม กับ สมาชิก
อีกสองคน
ก็มีอาการเหมือนกัน
เลยกิน Cipobay กับ Immodium
ดักไว้ก่อน
ทุกมื้อหลังอาหารเราจะมีรายการ
สำรวจสุขภาพ
สมาชิกทีม
เพื่อแจกจ่ายยา
กันตามอาการ
จนกลายเป็นกิจกรรมประจำอีกอย่าง
:P
7 เมษา 55 Trekking
วันที่ 5 จาก Tangnak (4356m
) ไป Khare Camp ( 5045m)
ระยะทาง 8กม
เช้าวันนี้
ที่แค้มป์ ที่ Tangnak
อากาศดี
แดดแรงฟ้าเปิด
ออกมาเก็บภาพ
ยอดเขา
และวิวรอบๆกัน ก่อน
มองไปเห็น
แป้นกลมสะท้อนแสง
คล้ายจานดาวเทียม
หรือ
สปอร์ตไลท์ขนาดยักษ์
เข้าไปดูพบว่ามันคือ
เตาต้มน้ำพลังแสงอาทิตย์เอากาแขวนไว้ตรงกลาง
แดดดีๆ แปล๊บเดียว
น้ำเดือด เหมาะกับ
บนเขาแดดแรง
และเชื้อเพลิงหายากอย่างนี้
วันนี้เป้าหมาย
ของการเดินทาง
คือไต่ระดับสูงขึ้นไป
ที่ Khare Camp ความสูง 5045
เมตร 3 สาวในทีม
ของเรากลับลงไปกับลูกหาบ
2 คน เหลือพวกเราในทีม
อีก 14
คนเดินทางกันต่อไป
เมื่อพร้อมก็ออกเดินทางกัน
ตอนแปดโมงกว่าๆ
วันนี้ฟ้าใส
วิวสวยเดินสบายๆ
แต่เนื่องจากต้องไต่ขึ้นสูง
อากาศเริ่มเย็นลง
หลายคน
รวมทั้งตัวเอง
ก็เริ่มเอา เสื้อ Down(เสื้อกันหนาวขนห่าน)
ออกมาใส่กันหนาวเพิ่ม
แต่เดินไป
ฟ้าเปิดแสงแดดแรง
ต้องถอดออกกันเหลือ
แต่ Wind Stopper ไปตามๆกัน
อิๆ
ทางเดินเกือบตลอดทางเป็น
หิมะปกคลุมบนหิน
แต่ไม่ลื่นเดินสบายไปตามร่องเขา
ไหล่เขา
และไต่ระดับสูงไปเรื่อยๆ
วิวตลอดทางสวยๆ
ถ่ายรูปกันเพลิน
ระหว่างทางเริ่ม
เห็นยอด Mera
ชัดเรื่อยๆ
ตลอดจนเห็น Mera La หรือ
Mera Pass ( La ในภาษาเนปาล
แปลว่า Pass หรือ ทาง )
ซึ่งเป็น ทางเดิน
น้ำแข็ง
บนสันเขาที่จะเดินไปยัง
Base Camp และ High Camp
ตลอดจนต่อไปขึ้นยอด
เป็นเหมือนไฮเวย์ประจำ
Mera Area ดูแล้ว คิดถึง
ทางเดินบนเขาพระศิวะ
เข้าไปยัง มรกตนคร
ของ จักรราช(แงซาย)
ในเรื่องเพชรพระอุมาเลย
:)
ก่อนขึ้นถึงแค้มป์
เป็นทางขึ้นเขาชันหน่อย
ต้องออกแรงกั้นเหนื่อยเอาเรื่อง
แต่วันนี้เดินไม่ไกลมากนัก
และอากาศดี
ทำให้สนุก
หายเหนื่อยไปเยอะ
ประมาณ 4 ชม.
ราวๆ เที่ยงกว่าๆ
ก็มาถึงที่พัก ที่
Khare ซึ่งเป็นหุบเขา
ที่มีเขาล้อมรอบ
ลูกหาบจัดการ
กางเต็นต์ให้พวกเรา
บนเนิน ข้าง T House
ในหุบเขา จากมุมนี้
มองเห็น Mera Pass และ
ชะง่อนหิน
อันเป็นจุดตั้งของ
Hith Camp ตลอดจน North Mera
ชัดเจน
ระหว่างนั่งพักเห็นนก
ภูเขาสีสวยไม่ค่อยกลัวคนถามไก๊ด์บอกว่ามันคือ
ฺ Tibetan Pigeon หรือ Blood Pigeon
หรือ
ชื่อทั่วไปบางคนก็เรียก
Snow Pigeon
เดินมากินเศษอาหาร
ตามที่เรานั่งพักกัน
รวมทั้งนกดำ
คล้ายกา
แต่ปากสีเหลือง
ในภาพบน
ที่เห็นบินวน
อยู่เต็มท้องฟ้า
ไก๊ด์บอกว่ามันคือ
นก Rebine นอกจากนก Rebine
ปากเหลืองแล้ว อีกา
(Crow) ปากดำ
บนนี้ก็มีให้เห็น
เหมือนกัน
ป้าย Nepal Mountain Ass -
ociation อันบนนั่นเห็น
ตอนแรกตกใจ
นึกว่าใคร มาด่า
นักปีนเขาเป็นไอ้ตูด
ซะแล้ว (คนเขียนมันช่าง
ไม่ดู
วรรคตอนเลยวุ้ย)
รอบๆแค้มป์
แม้จะมีแดด แต่ว่า
ก็มีหิมะปกคลุมไปหมด
เนื่องจากอยู่ระดับสูง
เลยต้องตากแดด กัน
กลางอากาศที่เย็นพอสมควร
ช่วงบ่ายไกด์พาพวกเรา
ไปลองฝึกไต่เขาโดยใช้
Juma ช่วยดึงตัวขึ้น
และ Figure of 8
ช่วยโรยตัวลง
ตกเย็น
เรามานั่งปรึกษาเรื่องการขึ้นยอดกัน
แล้ว ปรึกษากับไกด์
จากแผนเดิมที่ จาก
Khare Camp
เราจะเดินประมาณ
สี่ชม.ผ่าน Base Camp แล้ว
เดินเลยต่อไปอีกราวๆ
3 ชม.ไป High Camp
แล้วทานอาหาร
ก่อนนอนพักตอนเย็น
ก่อนตื่นนอนเตรียมเดินขึ้น
Summit ในเวลา ประมาณ
ตีสอง หรือ ตีสาม
ซึ่ง หมายถึง
เราต้องเดินไต่เขา
ความสูง ราวๆ 800 เมตร
และใช้เวลา
เดินบนความสูง เกิน
5 พันเมตร ประมาณ 7-8 ชม.
ก่อนไปเจองานหนักขึ้นยอดต่อเลย
ซึ่งจะทำให้เรา
เหนื่อยจากการเดินไต่หน้าผา
และ ต้องใส่ บู้ท
เดินผ่านหิมะด้วย
จะเหนื่อยเกินไปและได้พักน้อย
อยากขอเปลี่ยนเป็น
แวะพัก ที่ Base Camp (ระดับความสูงประมาณ
5350 ) หนึ่งคืน
ก่อนที่วันต่อไป
เดินจาก Base Camp ไป High Camp (ระดับความสูง
5780) แค่ ประมาณสามชม.
ทำให้ วันขึ้นยอด
เราจะได้เดินน้อยลงไปอีก
สี่ชม. และ
ยังได้มีเวลาพักนานขึ้น
ก่อนขึ้นยอดอีกด้วย
แต่ปรึกษาแล้ว DB (Dili
Bahadur )
หัวหน้าไก๊ด์เรา
บอกว่า ถ้าไปนอน Base Camp
หรือบางคน
ก็เรียกว่า Mera La
ไม่สะดวกกับลูกหาบ
ที่ไม่ได้เตรียมตัวมา
ต้องขนอาหาร
ขึ้นลงไปส่งให้บนนั้น
แต่
จากการสอบถามของเรา
กับพวกต่างชาติ
อื่นๆ ที่ขึ้นไป
พร้อมๆกับเรา
และสวนลงมา
พบว่าส่วนใหญ่
ฝรั่งกลุ่มอื่นๆ
เค้าก็ค้าง Base Camp )
กันเป็นส่วนใหญ่
แสดงว่า
ทางไก๊ด์ของเรา
พลาดในเรื่องนี้
ซึ่งถ้าใครคิดไปที่นี่อีก
การเดินทางคงต้องวางแผน
จาก Khare ไปพัก ที่ Base Camp
หนึ่งวัน ก่อน
วันถัดไป ค่อยขึ้น
High Camp ดีกว่า
นอกจากนี้
ทางไก๊ด์ยังบอกว่า
บน High Camp
เราก็อยู่ค้างคืน
เพื่อรอดูอากาศไม่ได้
เนื่องจากที่แคบ
กางเต็นต์ได้แค่พอนอน
ครัวก็จัดขึ้นไปได้แค่ชุดเล็กเตรียมอาหารง่ายๆเท่านั้น
ขึ้นได้หรือไม่ได้
ก็ต้องลงเลย
เมื่อ เราไม่สามารถ
เดินไปพัก บน Base Camp
ได้ก่อน
และคำนวนเวลาแล้ว
เรายังพอมีเวลาเหลือ
เราเลยเลือกที่จะพักผ่อนให้ฟื้นตัว
และปรับตัวให้สดชื่น
และชินกับความสูงที่
Khare เพิ่มอีกวัน
ก่อนขึ้นสู่ง High Camp
ซึ่ง ไก๊ด์เรา
ก็เห็นด้วย
8 เมษา 55
Trekking Day 6 Acclimatize day
วันพักปรับตัว ที่
Khare Camp ( 5045 )
วันนี้จึงเป็นวันแรกที่ทีม
เรา " ไทยถึก "
ได้พักปรับตัวกับเค้าบ้าง
ปกติ
พวกนักปีนเขาโดยเฉพาะตะวันตกที่มีเวลา
เค้าจะค่อยๆเดินไประยะสั้นๆ
และหยุดพักปรับตัว
ตามความสูงต่างๆเป็นระยะ
เพื่อให้ร่างกายได้ปรับตัว
Acclimatiz กับความสูง
โดยอาจจะพักที่แค้มป์ต่างๆ
วัน หรือ
สองวันก่อนไป ต่อ
แต่ อย่างที่บอก
ก๊วน " ไทยถึก "
ของเรา ลางาน กันมา 17
วัน นี่ เจ้านาย
แทบจะไล่ออก
ลูกน้องจะยึดอำนาจกันหมดแล้ว
ดังนั้นการพักปรับตัว
สำหรับพวกเรา เลย
เป็นของฟุ่มเฟือย
แต่เมื่อ
เจอสถานะการณ์
ที่บอกข้างบน และ
เวลาเราพอแบ่งมาได้หนึ่งวัน
จึงจัดการพัก
ปรับตัว
และพักผ่อนที่ Khare
กัน หนึ่งวัน
แต่แม้ว่าจะพักอยู่ที่
Khare Camp
โดยเรายังไม่เดินทางต่อขึ้นไป
แต่มีเวลา ตอนสายๆ
ทานข้าวเสร็จ
ก็เลยเดินขึ้นสันเขาด้านซ้าย
ของแค้มป์ซึ่ง
จะเป็นคนล่ะด้าน
กับ ฝั่ง
ที่เราจะต้องเดินขึ้น
Mera ในวันถัดไป
ขึ้นไปข้างบนสันเขา
วิวสวยงาม มองเห็น
เทือกเขาทั้งสองด้านสวยงาม
ภาพด้านตะวันตก
เป็นวิวด้านตะวันตกของสันเขา
เห็น ยอดเขา Khusum khang
กับยอดเขา Charpate Himal
ซึ่งแปลว่า
ยอดเขารูป ปิรามิด
หรือสามเหลี่ยมตามลักษณะ
เขา ความสูง ราวๆ 6-7
พันเมตรใกล้เคียงกับ
Mera
แต่ทางขึ้นขึ้นยาก
ยังไม่มีคนขึ้น
ใครอยากได้ชื่อขึ้นไปปีนได้เลย
อิๆ
ยอดเขา
ชุดที่เห็นไกลๆ
คล้าย Everest
ที่มองเห็นทางด้านทิศตะวันตกนี้
อีกกลุ่มนั่นถามไก๊ด์
เค้าบอกว่า เป็น Khusum
khang
ยอดเขาสูงอีกกลุ่ม
แต่ว่า ไม่แน่ใจเหมือนกันใช่หรือป่าว
เพราะว่าหลายเขา
ชี้ถามไป แกตอบ Khusum Khang
บ่อยๆ อิๆ
ส่วนด้านตะวันออก
เป็นแนวของ Mera Area ที่เราจะต้องขึ้นไปในวันถัดไป
วันนี้อากาศดีฟ้าเปิด
เห็นยอด Mera ชัดเจน
ทั้ง ส่วน ของ North Summit
และ Central Summit (แต่ยอด South
Summit) จะมองไม่เห็น
เพราะว่าโดนบังอยู่ด้านหลัง รวมทั้งมองเห็นทางเดิน
Mera La หรือ Mera Pass
ที่เป็นแนวทางเดินหิมะชัดเจน
ซูมเข้าไปดู
ทางเดินที่พวกเรา
จะต้องเดินขึ้น
ประมาณ 6-7 ชม.กับระดับ
ความสูงที่ไต่ขึ้นกว่า
700 เมตรกัน ( Note
ฝรั่งหลายคนรวมทั้งไก๊ด์
ที่มักเดินจาก Khare
ไปพัก ที่ Base Camp 1 คืน
ก่อนไป High Camp
มักบอกว่า ไปพักที่
Mera La กัน เนื่องจาก Base
Camp
นั่นตั้งอยู่ริมทางเดิน
Mera La ส่วนกลางๆ
นั่นเอง ส่วน High Campหลบลม
อยู่หลังชะง่อนหิน
ในรูปข้างบน
ก่อนไต่ขึ้นสู่ยอด
Summit
แถม
Panorama
ยอดเขาทางด้านตะวันตก
และสันเขาที่เราเดินขึ้นไปชมวิวซะรูป
เห็นแก่ฟ้าใสๆ:P
กลับลงมาพักผ่อน
สบายๆ ในแค้มป์
วันนี้เจอกับ
ฝรั่งเบลเยี่ยม
ชื่อเดียวกับ ผู้
พิชิต Everst
เป็นคนแรกเลย คือ Edmund
อายุ 65แล้ว
มากับเพื่อนๆอายุ 50
กว่าๆอีกสองคน
เพิ่งลงมาจาก High Camp
กำลังลงจะไป Delhi
เพื่อดูแลโรงเรียน
มูลนิธิ
ของครอบครัว
เป็นคนแก่ใจบุญ
อารมณ์ดี
ที่แข็งแรงอีกคน
น่าปรบมือให้
ที่ระดับความสูงใกล้ๆ
5100 m
นี่พวกเราหลายคนเริ่มมีอาการแพ้ความสูงกันบ้างแล้ว
หลายคนเริ่มบวมปัสสาวะน้อย
เบื่ออาหาร
ต้องเริ่ม ให้ Diamox
ช่วยกันเป็นระยะๆ
ที่แค้มป์นี้
มีบริการรับชาร์ตแบ็ต
จาก Solar Cell ให้ด้วย
แบตที่ผมเตรียมไป
หกก้อนใช้หมดไปแล้ว
สามก้อน
เลยเอาไปจ้างชาร์ตหนึ่งก้อน
เค้าคิด ชม.ล่ะ
สองร้อยรูปี ของเรา
ชาร์ตเต็ม 2 1/2 ชม. ก็ 500
rs หรือ 200 บาท
แพงเหมือนกันแฮะ :P
วันนี้
แม้จะอยู่สูง
อากาศเย็น แต่ฟ้าใส
แดดแรง ตอนบ่าย
เลยถือโอกาสเอารองเท้า
เสื้อกันหนาว และ
ถุงนอนมาตากแดด
บนหลังคา ที่ T Houseกัน
หลังอาหารค่ำ
ก็จัดเตรียมแพ็คของ
เอาเฉพาะเสื้อผ้า
และอุปกรณ์
ที่จำเป็น
นำขึ้นยอด
สองคนรวมกันกระเป๋าเดียว
ที่เหลือทิ้งไว้ที่
Khare นี้
เพื่อลดน้ำหนักให้ลูกหาบให้แบกขึ้น
ให้น้อยสุด
9 เมษา 55 Trekking
Day7 Khare Camp (5045) ผ่าน Base Camp (5350 m)ไป
High Camp (5780 m) ระยะทาง 6กม
ตื่นเช้ามา
หิมะตกตอนกลางคืนพอสมควร
บริเวณรอบๆ
และเต็นต์มีหิมะคลุม
แต่ไม่หนาเท่าวันที่
Kothe หลังอาหารเช้า
ประมาณ 8 โมงเศษ
ก็เริ่มออกเดิน
ไต่ระดับกัน
ขี้นไปตามสันเขามุ่งสู่
Mera La ทางเดินหิมะ
บนสันเขา
หลังจากออกเดิน
มาได้ราวๆ หนึ่งชม.น้องผู้หญิง
ในทีมอีกคน
ก็ตัดสินใจที่จะไม่ไปต่อแต่ย้อนกลับไปพักรอ
ที่ Khare Camp ข้างล่าง
เลยเหลือ สมาชิกที่ขึ้นต่อไป
High Camp รวม 13 คน เป็นชาย
10 หญิง 3
ระยะทางช่วงแรก
เป็นทางเดินไต่ตามหินขึ้นไปตามสันเขาประมาณ
เกือบ 2 ชม.กว่าๆ
ยังใส่รองเท้าบู้ทปกติของแต่ล่ะคน
แต่พอหลังจากนั้น
ก็หยุดพักเปลี่ยนรองเท้า
ที่ลูกหาบหาบบู้ทพื้นแข็งติด
Crampon (เหล็กติดใต้พื้นรองเท้าเดินหิมะกันลื่น)ไปให้เปลี่ยนเพื่อเดินบนหิมะต่อ
แต่ว่าวันนี้พื้นหิมะนุ่มไม่แข็งลื่นมากไก๊ด์เลยบอกว่า
ยังไม่ต้องใช้ Crampon
ก็ได้
ใส่แต่บู้ทกัน
และจะใช้กันตลอดไป
ส่วน Boot
ส่วนตัวของทุกคน
ลูกหาบก็ขนกลับไปรอให้เปลี่ยนที่
Khare ตอนลงกลับไป
ทางเดินช่วงต่อจากนั้นเป็นน้ำแข็ง
และหิมะตลอดทาง
จนขึ้นสู่สันเขา
เข้าสู่ Mera La
ซึ่งเป็น
ทางเดินหิมะยาวหลายกิโล
เนื่องจากรองเท้าไม่ได้ติด
Crampon
และทางเดินเป็นหิมะ
ดังนั้น ไม้เท้า
และขวานน้ำแข็ง
ก็เป็นอุปกรณ์
จำเป็น
ที่ช่วยให้การเดินปลอดภัยขึ้น
แม้จะอยู่สูง
แต่วันนี้
แดดดีฟ้าใส
ถ่ายรูปกันเพลิน
อากาศไม่หนาวมากนัก
Dawn Jacket
ที่เตรียมมาเผื่อไว้
ก็เลยสะพายอยู่กับไหล่ไม่ได้ถูกนำออกมาใช้ตลอดทาง
แต่แว่นกันแดด กรอง
UV นี่
ถอดออกไม่ได้เลย
แปล๊บเดียวตาพร่า
ถ่ายรูป ต้องใช้ Mode Auto
เดาๆเอา มองจอ LCD
ไม่เห็น อิๆ
ทางเดินบน Mera
La
เป็นหิมะที่ปกคลุม
ตลอดทาง
ต้องเดินตามทางเท่านั้นเพราะว่าสองข้างทางที่เห็นหิมะคลุมกว้าง
น่าลงไปเดินเล่น
บางส่วนเป็นหลุมบ่อ
ที่ถ้าเดินไม่ดี
พลาดตกจมลงไปในหิมะได้
ฝรั่งบางกลุ่มนี่เค้า
Safety
เต็มที่ผูกเชือกเดินตามกันเป็นพรวน
แต่ไทยถึก
เราเดินกันตามสบายแต่ระวังไม่ออกนอกเส้นทางเข้าไว้
เดินไปได้ประมาณ
4 ชม.ก็เห็นทางแยกลงไป
ประมาณ 100 เมตรไปยัง
Base Camp
แต่พวกเราไม่ได้พักที่นี่
ยังคงเดินตาม Mera La
ไต่ระดับไปยัง High Camp
ต่อไป
เส้นทางมองไปเห็นแต่หิมะ
ขาวโพลนสะอาดตาไปหมด
แต่ถ้าไม่มีแว่นกรอง
UV
ช่วยตาบอดแน่จากแสงสะท้อนจากหิมะ
อิๆ
บางจุดที่เดินผ่าน
เราเห็นร่องรอยแตกของ
Gracier
ซึ่งบางแห่งเป็นร่องกว้างมาก
บางแห่ง
กว้างไม่มาก
อย่างที่เห็นแต่ลึกลงไปมาก
รอยใหญ่ๆ
นี่ถ้าตกลงไป ก็
คงเรียบร้อย :(
จากทางเดินเราเห็นจุด
Land Mark ของ High Camp
เป็นโขดหินใหญ่
ซึ่งดูเหมือนไม่ไกล
นัก
แต่เดินจริงไต่ระดับ
ขึ้นไป ราวๆ 400
กว่าเมตร กับระยะทาง
ไม่กี่กิโลที่เห็น
ก็ใช้เวลา ประมาณ 2
ชม. รวมแล้ว
วันนี้ใช้เวลาเดินราวๆ
6 ชม. จาก Khare ถึง High Camp (ถึงเวลาประมาณ
บ่ายสองกว่าๆ)
ที่ตั้ง High Camp
เป็นพื้นที่แคบๆ
กลางเต็นต์ได้ไม่กี่หลัง
อยู่หลัง
โขดหินใหญ่บังลม
ที่เราเห็นได้ชัดจากด้านล่าง
เป็นจุดสังเกตุ
ด้านซ้ายมือ
มองไปเห็นกลุ่มยอดเขาสูง
ที่สูงเกิน กว่า 8000เมตรหลาย
ยอด
ที่ภาษาเนปาลเรียกรวมกันว่า
Mahalangur Range
ซึ่งมีทั้งหมด 5
ยอดคือ 1 Cho Ou , 2 East Border Kanchan
Janga , 3 Makalu ,4 Lhotse , และ 5 Everest
แต่ว่าวันนี้หมอกเยอะ
ฟ้าไม่เปิดเลยเห็นยอดได้ไม่ชัด
พอขึ้นถึงที่นี่
ซึ่งมีระดับความสูงเกือบๆ
5800 อากาศเริ่มเบาบาง
เหนื่อยง่าย
ทั้งตัวเองและ Buddy
คู่เต็นต์ เริ่ม
รู้สึกมึนหัวคลื่นไส้
และอ่อนเพลีย เบื่ออาหาร
เลยพักผ่อนก่อน
สี่โมงเย็น
ลูกหาบเริ่มเสริฟอาหารให้
ก่อนนอนพัก
แต่รู้สึกไม่อยากอาหารเลยผ่าน
กินยาแล้วนอนพักผ่อนเลย
เตรียมตัวตื่น
ตีสอง
เพื่อเตรียมขึ้นยอด
ตอนตีสาม
การวางแผนขึ้นยอด
ไก๊ด์ได้บอกกับเราไว้ว่า
ถ้าหลัง 10
โมงเช้าไปแล้วบนยอดSummit
อาจจะมีลมแรงมาก
อันตราย
ดังนั้นตกลงกันไว้ว่า
จะออกเดินขี้นยอดกันตอนตีสาม
และถ้าถึง 10 น.แล้ว
ยังขึ้นยอดไม่ได้ไปถึงไหน
ก็แค่นั้นจะไม่ไปต่อ
จะย้อนกลับกันทันที
เพื่อไม่ให้เหนื่อยและอันตรายเกินไป
10 เมษา 55 Trekking
Day 8 " Summit Day" High Camp (5780 m) -
Central Summit (6461 m) - High Camp - Khare Camp
ระยะทาง 16 km
ตีสอง
ตื่นขึ้นมาอากาศค่อนข้างเย็น
หิมะตก อาการต่างๆ
ของตัวเองหายเกือบปกติ
แต่ยังไม่ค่อยหิว
ทั้งที่กินมื้อสุดท้ายตั้งแต่เช้าก่อนเดินขึ้นมาจาก
Khare ทางลูกหาบเตรียมอาหารเผื่อให้รองท้องก่อนขึ้นยอด
แต่ว่า
ไม่ค่อยนึกอยากอาหารเท่าไร
เลยขอให้ทางครัวเค้าต้มมาม่าให้ถ้วยนึง
แต่พอเตรียมตัว ใส่
Boot และ Crampon พร้อมและ
เตรียม Daypack
ติดตัวเสร็จ
เริ่มออกเดิน
ดันลืมกินซะนี่
เลยออกเดินไปทั้งที่ไม่มีอะไรรองท้องเลยเกือบ
24 ชม.
ก่อนออกเดินเช็คสภาพกันแล้ว
น้องผู้หญิงหนึ่งคน
เลือกที่จะไม่ขึ้นต่อ
ส่วนบัดดี้
ของตัวเอง
ยังคลื่นไส้รู้สึกไม่สบาย
ก็เลยตัดสินใจไม่ขึ้นยอดเช่นกัน
คงเหลือ
คนขึ้นยอดต่อ 11 คน
เป็นชาย 9 หญิง 2
เริ่มออกเดิน
กันตอนประมาณตีสาม
โดยใช้เชือกโยงติดกันเป็นสายพร้อมใช้
Carabina
คล้องล้อคติดเอวไว้กันลื่นตกเขาและหิมะ
ระหว่างทางเดินหิมะตกตลอด
แต่ว่าโชคดีลมไม่แรงนักอากาศหนาวพอสมควร
อากาศเบาบาง
ทำให้รู้สึกเหนื่อยง่ายกว่าปกติ
หลังจากเดินไปได้
ราวๆ ชม.กว่าๆ
น้องผู้ชาย
หนึ่งคน
และน้องผู้หญิงหนึ่งคน
ก็ตัดสินใจ
ย้อนกลับลงไปแค้มป์
ไม่ไปต่อ คงเหลือ
ลุยขึ้นยอดกันต่อไปอีก
9 คน เป็นชาย 8 และ
หญิง 1
หลังจากเดินต่อไป
ได้สามชม.นิดๆ
ถึงตอนนั้น 6
โมงเช้านิดๆ
เริ่มเห็นแสงสว่างๆ
รางๆ ระดับความสูง
อยู่ที่ ประมาณ
เกือบๆ 6200 m
ผมเองเริ่มรู้สึกเหนื่อยพอประมาณ
และเร่งฝีเท้าไม่ค่อยขึ้น
กับอากาศเบาบางบนนั้น
และ
ต้องถ่วงน้ำหนักด้วยรองเท้าและ
แคมพ่อนอีกหลายกิโล
และรู้สึกว่าทั้งกลุ่มไปได้ช้าลง
กลัวว่ากลุ่มจะไปขึ้นยอดไม่ทันตอน
10 น. เลยถาม DB
หัวหน้าไก๊ด์เรา
ว่าจากจุดนี้ถึง
ฐาน Summit
ที่เราจะไปไต่เชือก
ใช้เวลาอีกนานประมาณแค่ไหน
เค้าตอบว่า ถ้าstep
ขนาดนี้ อีกราวๆ 6 ชม.
ซึ่งทำให้คิดว่า
ถ้างั้นมันไม่ทันแน่
เราเร่งกว่านี้
ก็คงไม่ได้
จะกลายเป็นตัวถ่วงกลุ่มให้ไปไม่ถึง
กันทั้งกลุ่ม
ถ้าไปต่อ
ก็คงขึ้นยอดไม่ทัน
และ ถ้าขึ้นยอดไม่ทัน
เดินต่อไปอีก สามชม.
ไต่ระดับขึ้นไปอีก
100-200 เมตร
ก็ไม่ต่างอะไรมากนัก
พอดีป๋าคมรัฐหัวหน้าทีม
ถามว่า
ใครตัดสินใจจะกลับลงไป
อีกมั้ย
หลังจากตกลงกัน
สุดท้ายเลยตัดสินใจกลับลงมาสามคน
ผม ป๋าเสริฐ
และป๋าคมรัฐ
ส่วนอีกสี่หนุ่มขาแรง
หมอสุ่น หมอโอ
หมออาร์เธอร์
และคุณวินัย
ที่เราคิดว่า
เค้าน่าจะทำเวลาได้ดี
อาจจะไปขึ้นยอดได้ทันแยกไปกับไกด์
สามคนกับเชือกเส้นนึง
ส่วน คุณหมออิม
ทันตแพทย์สาว
คนเดียวที่เหลือของทีม
กับ คุณ TJ ซึ่ง Speed
จะช้ากว่าสี่คนแรก
แยกไปเชือกอีกเส้น
กับ ไกด์อีกสองคน
ตามๆกันไป
แบบขอลุยถึงไหนถึงกัน
ส่วนตัวเอง 3 คน
ที่ลงมา
ก็ขอติดกลุ่ม
หนุ่มออสเตรเลีย
กับ
ไก๊ด์เค้าลากลงมา
กับเชือกสายเดียวกันจากจุดนั้นถึงแค้มป์
ในเวลา ชม.นิดๆๆ
ถึงแค้มป์ก็เข้านอนพัก
หลังจากนอนพักไปซักพัก
ราวๆ 10 โมงเช้า
ได้ยินเสียงหมออาร์เธอร์
กลับลงมาแค้มป์แล้ว
แอบรู้สึกแปลกใจว่าทำไมกลับมาได้เร็ว
ออกมาซักถามปรากฏว่า
ชุด 4
หนุ่มไก๊ด์พาเดินไป
แล้ว Crampon
คุณวินัยมีปัญหา
ต้องพักซ่อม
แล้วเลยไป แค่ South Summit
ซึ่ง อยู่ใกล้หน่อย
แล้วลงกลับมา
โดยดูจากเวลาที่กล้อง
พบว่า
กลุ่มนี้ขึ้นไปถึง
South Summit ประมาณ 7:45 น หรือ
หนึ่งชม.
สี่สิบห้านาที
หลังจากแยกกับผมไปเท่านั้น
(ทั้งที่เสียเวลาไปกับการซ๋อมแครมพ่อน
ด้วยอีกต่างหาก)
ไม่ใช่ 6 ชม.ตามที่เค้าว่าไว้
ทำให้แอบนึกเสียดายนิดๆ
ที่ว่าถ้าระยะมันแค่นั้นเราไปสบายๆ
2 ชม.นิดๆ
ก็คงทันเวลาสบายๆ
เลยพลาดการขึ้น Summit
นี้ไปอย่างน่าเสียดาย(แต่ไม่เสียใจหรอก
) เพราะว่า วิวสวยๆ
และสิ่งที่ได้รับ
มา มันเกินคุ้ม แล้ว
ส่วน กลุ่ม
คุณหมออิม กับ คุณ TJ อีก
2
คนที่แยกไปกับไก๊ด์
อีกสองคน กลุ่มแรก
ขาแรงที่ลงมาก่อน
คิดว่า
ไก๊ด์พาไปขึ้น North Summit
ต่กลับเป็นว่า BD
ไก๊ด์น่ารักคนขยันพา
เดินไป จนถึง
ยอดสูงสุด Central summit ตอน
9 โมงๆกว่า
แล้วรอคิว
อาศัยเชือกของทีมอีหร่านอีกกลุ่มที่ขึ้นยอดพร้อมกัน
จนขึ้นยอดนี้ได้สำเร็จทั้ง
2 คน
และลงกลับมาถึงแค้มป์ตอนช่วงบ่าย
หลังจากพวกเรา
ลงจาก High Camp
ล่วงหน้าลงมา Khare
ก่อนแล้ว
ผมลงจาก Khare ตอน 10:30
เดินลงมาถึง Khare
ตอนบ่ายสองกว่าๆ
แล้วเข้าที่พัก
ส่วนเพื่อนๆ
ก็ทะยอยตามกันลงมา
วันนี้ พักที่ Khare
อีกคืน
สรุป รอบนี้
จาก 18 คนของเรา 11 ชาย 7
หญิง ขึ้นยอด South Summitได้
4 คน คือ หมอสุ่น และ
หมอโอ หมออาร์เธอร์
และคุณวินัย และ
ขึ้น Central Summit ได้ 2 คน
คือคุณ TJ และ หมออิม
ทันตแพทย์หญิง
ที่อายุน้อยสุดของทีม
ซึ่งกลายเป็นหญิงไทยคนแรกที่ขึ้น
Central Mera ได้สำเร็จ
11 เมษา 55 Trekking
Day 9 Khare (5045) - Tangnak (4356m ) - Kothe (3691 m
) ระยะทาง 16 กม.
ออกจาก Khare
วันนี้เราวางแผนเดินรวบระยะทาง
สองแค้มป์ในขามาไว้วันเดียว
โดยจะข้าม Tangnak
ไปพักที่ Kothe
เริ่มออกเดินกันหลังอาหารเช้า
ราวๆ 8 โมงเศษ
ทางเดินช่วงแรก
เป็นการไต่ลงจากไหล่เขาลงสู่ที่ราบ
ทางเดินช่วงต้นจะเป็นหิมะปกคลุมหิน
พอไต่สันเขาลงมากันประมาณ
1 ชม. พักถ่ายรูป
และรอกลุ่มหลัง
ที่ตามมา
พักถ่ายรูปเล่นกันราวๆ
ครึ่งชม. บัดดี้ผม
กับไก๊ด์ปิดท้ายก็ตามมาถึง
อาการไม่ค่อยดีนักปวดท้อง
และ
เดินแล้วเจ็บท้อง
เลยจัดยาให้กินแล้ว
ให้ Domy Sherpa
ซึ่งตัวโตและ
เคยขึ้น Everest มาแล้ว
สามครั้ง
ช่วยเป็นพี่เลี้ยงประกบตามลงมาเป็นเพื่อนๆ
ตลอดทาง
เนื่องจากเป็นทางลงเขา
และทางเดินไม่ลื่นมากนัก
เราเดินกันแค่
ประมาณ สองชม.นิดๆ
ก็มาถึง Tangnak แต่ไม่ได้แวะเลยผ่านต่อไป
Kotheกันเลย
จาก Thangnak ไป Kothe
ขากลับนี่
พวกเราขอให้ไก๊ด์พาเดินลงมาทางเลียบน้ำ
ด้านล่างที่ผมหลงมาตอนขามา
ทำให้เดินได้ไวอีกเกือบๆชม.
วันนี้ฝนตกเกือบตลอดทางแม้ไม่แรงมากนัก
แต่ก็พอให้ฉ่ำๆเปียกๆ
กันทั่วหน้า
แต่ฟ้าปิดเกือบตลอดภาพถ่ายเลย
กลายเป็น สี ซาเปีย
กันไปหมด อิๆ
พวกเรามาถึง
Kothe กันแค่ราวๆ
บ่ายสองกว่าๆ
ก็แวะทานอาหารกลางวันกัน
ที่นี่
และเนื่องจากเดินเหนื่อยกันมาหลายวัน
และฝนตกสนามเปียก
ทางทีมไม่อยากกางเต็นต์
ก็เลยเลือกเช่า
ห้องพักรวมใน T House
แทนการกางเต็นต์กัน
หลังจากเก็บของเข้าที่กันเสร็จ
ก็มานั่งพักกัน
พอราวๆบ่ายๆสาม ทาง
Domy โทรมาบอก กับ DB
หัวหน้าไก๊ด์ว่า Buddy
ผม
ปวดท้องมากเดินไม่ไหวยังคงอยู่ที่
Tangnak (ห่างจากที่เราอยู่อีกราวๆ
3-4 ชม.) ทางป๋าคมรัฐ
เลยจัดลูกหาบ
ย้อนกลับไป 2
คนกะว่าอาจจะช่วยแบกกลับมา
แต่ว่า
เอาจริงพอได้พักซักครู่
ได้ทานอาหารรองท้าองเล็กน้อย
Buddy ผม
ก็ค่อยชั่วและเดินต่อ
มาเองได้
กลับมาถึงแค้มป์ราวๆ
หกโมงกว่าๆใกล้ทุ่ม
ตอนเย็นฝนเริ่มหยุด
และ ฟ้าเริ่มเปิด
บ้างชั่วคราว แต่ก็
ทำให้พอมองเห็นยอด
Noth Mera และ Central Mera
จากระยะไกล ได้จาก
Kothe นี่เลย
ที่Kothe รอบนี้
เราเจอกับ Gerrard หนุ่ม
วิศวกรจารจร
ชาวออสเตรเลีย(เสื้อแดงภาพกลางล่าง)
ที่ลางานมา 2 เดือน
ฉายเดี่ยวมาปีนเขาเนปาลได้เป็นเพื่อนร่วมห้องอาหาร
สังสรรค์กันกับ
และพบกับ คุณ T Yamashita (เสื้อเหลืองมุมขวาล่าง)
ชาวญี่ปุ่นที่เคย
ขึ้น Everest
มาแล้วสามรอบ
กำลังเตรียมขึ้นรอบสี่
และเพิ่งขึ้นไปกางเต๊นต์นอน
บน Mera Summit ลงมา (สุดยอดคนจริงๆ
)
วันนี้ลูกหาบต้มน้ำร้อนให้อาบคนล่ะกระแป๋งเช่นเดิมได้อาบน้ำ
เป็นครั้งแรก
หลังจากปีนเขามารู้สึกดี
ทีเดียว
วันนี้มื้อค่ำ
ทางลูกหาบ ทำพิซซ่า
มาเซอร์ไพร๊ซ์
เบิร์ธเดย์ป๋าเสริฐ
กัน ในระหว่าง Dinnner
ด้วย :P
ถึงวันนี้อาการบวม
จากแพ้ความสูงของพวกเราหลายๆคนเริ่มลดลงไปกันมากแล้ว
หลายคนเริ่มมีอาการไอ
และไข้หวัด ผสมจาก
ร่างกายที่อ่อนล้าลง
และ
การเปลี่ยนอุณหภูมิ
และ ความกดอากาศ
อย่างต่อเนื่องตลอดเวลา
แต่
ก็พอไปกันไหวทุกคน
โดยอาศัยยาช่วยกันบ้าง
เช่นเคย :)
12 เมษา 55 Trekking Day 10 Kothe (
3691 m)- Thuli Kharkar (4300 m) ระยะทาง
8 km.
เช้าวันนี้อากาศดีพอใช้
แต่ฟ้าไม่ใสมากนัก
เตรียมออกจาก Kothe
เตรียมตัวเดินทางต่อไปยัง
Thuli Khare
ตอนเช้ามี ฮอ
มารับนักท่องเที่ยว
และคนพื้นเมืองอุ้มเด็ก
ซึ่งคาดว่า
น่าจะเป็นคนป่วยบินออกไป ออกเดินกัน
8 โมงกว่าๆ
สอบถามได้ว่า
การเรียกฮอ มารับ
แถวนี้ จาก Lukla ค่า
บริการ 2500 US
แต่ถ้าอากาศไม่ดี
ก็เพิ่มเป็น 3000 US
สำหรับนักท่องเที่ยว
ก็ไม่แพงนัก
แต่สำหรับคนพื้นเมืองก็แพงมากสำหรับเค้าเหมือนกัน
เลยคิดว่า
อาจจะเป็นนักท่องเที่ยวเห็นเด็กป่วยเลยช่วย
เรียก ฮอมาให้
แต่ก็มีนักท่องเที่ยวบางคนขึ้นมา
แล้วไปต่อไม่ไหวเรียก
ฮอ มารับ เหมือนกัน
แต่ว่าถ้าระดับสูงมากเกินไป
ฮอ
ก็ลงไม่ได้เช่นกัน
ต้องนั่งม้า
หรือหาม กันลงมา
ออกจากแค้มป์
ก็เดินไปตามไหล่เขา
ผ่านธารน้ำ
ที่มีก้อนหิน
และมอสขึ้นปกคลุมคล้ายๆ
เขาสูงบ้านเรา
แต่สนคนล่ะพันธุ์
กัน
ทางเดินช่วงต้นนี่ไปกันสบายๆ
ไม่ยากนัก
เพื่อนๆส่วนใหญ่ฟื้นตัวกันดี
เริ่มเดินลุยกันได้ตาม
steb ตัวเองกันแล้ว
ตามทางเดิน
หลายจุด เป็นทางชัน
และไหล่เขา
ได้มีการปรับทางด้วยการทำบันไดหิน
และ
ทางเดินให้เดินได้ง่ายขึ้น
แต่ถ้าเวลาเจอหิมะทางที่เห็นง่ายๆนี่ก็จะไม่ง่ายอีกแล้ว
:P
เส้นทางเดิช่วงแรกยังค่อนข้างต่ำไม่สูงมากนัก
ยังพบมี
ดอกไม้และต้นไม้สดให้เห็นตลอดทาง
ทางเดินยังเป็นหินไล่ตามไหล่เขา
มีน้ำแข็งในบางจุด
แต่ถือว่าเดินไม่ยากมากนัก
แต่เป็นการไต่ระดับขึ้น
ทำให้เหนื่อยกันพอสมควร
มาพักทานน้ำกันที่
Doma Lodge ตอนสิบโมงกว่าๆ
หลังพวกทานน้ำ
ที่ Doma Lodge
แล้วเดินไต่ระดับขึ้นไปต่ออีก
ประมาณ ชม. เดียว
ก็มาพักมาทานมื้อกลางวันที่
Thashi Dale
กลางวันมื้อนี้เป็น
มักกะโรนีผัด ง่ายๆ
กับซุป พร้อม
เครื่องดื่ม Tank
ร้อนๆ เช่นเคย
ที่นี่
หลายคนประทับใจ
ส้วม ในมุมล่างขวา
ที่เดินลุยหิมะออกไป
ทางหน้าผา
ด้านหลังเปิด ชมวิวกว้าง
กลิ่นสะอาดดี :P
หลังอาหารเที่ยงเดินต่อไปทางช่วงท้ายนี่
จะไต่ระดับสูง
ทางเริ่มเป็นหิมะ
ลื่น
และเดินยากขึ้น
บางช่วง
ต้องผูกเชือกช่วยดึง
และทรงตัวกันขึ้นไป
แต่ก็ยังพอไหว
หิมะยังมีโปรยบางในหมอก
แต่ก็ยังอุตส่าห์หยุดถ่ายรูปกันบ้าง
:P
เดินฝ่าหิมะ
ฝ่าลมหนาวไต่ระดับ
กันมาเรื่อยๆ
จนเข้าถึงที่พักราวๆ
เกือบสี่โมง
อากาศเย็นลง
มีหิมะตกบ้าง
อากาศเย็นจนหิมะเกาะหน้าตา
ขาวเป็นเกล็ดน้ำแข็งเลย
อิๆๆๆๆ
วันนี้เป็นอีกวันที่
งดไม่กางเต็นต์
แต่เลือกพัก T House
ซึ่งเป็นห้องห้องล่ะสองคน
ขนาดพอๆกับเคบิลในเรือดำน้ำเล็กๆ
ไม่ต้องไปถามหาดาว
หาแค่ความอุ่นก็พอแล้ว
ที่นี่สะดวกสบายดีเหมือนกัน
หลังจากลำบากมาหลายวัน
ดูหน้าประชาสัมพันธ์
ของที่นี่สิ
น่ารักแก้มใสเชียว
อิๆ ห้องอาหาร
ก็อัดฉีดให้ ตั้งฮีทเตอร์ให้อุ่น
ได้พักกันสบายใจ
ช่วงมื้อค่ำก่อนแยกย้ายกันเข้าห้อง
อาการเพื่อนๆต่างทุกคนดีขึ้น
ยกเว้นผิวเกรียม
ปากแห้งแตก
ไอกันประปราย
แต่ทุกคนยังเดินไหวสบายๆ
ไม่ต้องหามไม่ต้องขี่ม้ากัน
:P
13 เมษา 55 Trekking
Day 11
วันสุดท้ายของการ Trek
จาก Thuli Kharkar (4300 m) -Zartwa LA(4600 m) -
Chutanga - Lukla (2850 m) 14 km
วันสุดท้ายของการเดินลงจากเขาเป็นอีกวันที่เรารวบเดินทางจาก
ขามาสองวันเป็นวันเดียว
โดยจะจาก Thulli
เราจะผ่าน Zartwa La และ
Chutanga ไป ถึง Lukla
เลยทีเดียว
เส้นทางค่อนข้างยาว
และเดินยาก
และต้องไต่สันเขาสูง
ทางเป็นหิมะ
ที่ตกหนักลงมาก่อนหน้า
จนขาวโพลนไปหมด
หลังอาหารเช้าพวกเรามองหน้ากัน
หลายคนหน้าไหม้เกรียมกันเป็นแถว
มีหมออิมหน้าใสปิ๊ง
แทบไม่มีริ้วรอย
เลยถามหาครีมกันแดดหมออิมกันใช้ญี่ห้อไร
เอามาดูกันหน่อย
ใครสนใจใช้ตามได้
รูปข้างบนนั่นแหละ
วันนี้ ต้องเดินไกล
พวกเราออกเดินเช้ากว่าปกติ
คือประมาณ 7:30 น.
เตรียมอุปกรณ์กันพร้อม
แวะไปถ่ายรูปกับหิน
ก้อนเก่ง ของที่นี่
แล้วก็อำลาหินเรือยักษ์
ไททานิค
กลับบ้านกันซักที :P
ช่วงแรกเริ่มออกเดินก็ต้องไต่หน้าผาขึ้นไป
ยัง Zartwa La
ออกกำลังกันแต่เช้าเลย
แล้ว แม้ทางจะลำบาก
แต่ฟ้าสวยใส
ถ่ายรูปกันหายเหนื่อย
หลังจากเหนื่อยไต่กัน
จนมาถึง สันเขาสูง
Zartwa La ฟ้าดินก็เป็นใจ
ตอบแทนความเหนื่อย
ฟ้าเปิดใสปิ๊ง
เห็นวิวรอบด้านหิมะหยุดตก
แสงแดดดี เลยหยุดถ่ายรูป
ชุดใหญ่กันทั้งทีม
ระหว่างที่ถ่ายๆรูปไป
นึกขึ้นได้
นี่มันวันสงกรานต์
นี่หว่า ไม่มีน้ำ
ก็ควักเอาหิมะนั่นแหละ
สาดกันเล่นซะหน่อย
วิวบนสันเขา
สวยทุกด้าน
หลังจากถ่ายรูป
และพักเหนื่อยกันซักพัก
ก็เริ่ม
เตรียมออกเดินทางไต่หน้าผา
ลงสู่ที่ต่ำด้านล่างกันต่อ
ปล.มุมบนขวาที่ถือขวาน
นั่นหมออิม
ทันตแพทย์หญิง
จากเมืองใต้
หญิงไทยคนแรกที่พิชิต
ยอด Central Mera ได้สำเร็จ
ถ่ายรูป และ
รื่นเริงวันสงกรานต์กันเสร็จ
คราวนี้
นรกรออยู่เบื้องหน้า
ทางลงดิ่งชันลงจาก
Zartwa La ปกคลุมด้วยหิมะ
ที่ลื่นและไม่แน่น
หลายคนไถลลื่นกันลงมา
แต่ก็ต้องระวังมันโค้งโยนออกจากหน้าผา
เห็นเทคนิครองเท้ากันลื่นของลูกหาบที่เอากระสอบมาพันแล้วทึ่ง
เลย
แค่นี้เค้าก็เดินกันได้แล้ว
แต่เราสะ
ล้มลุกคลุกคลาน อิๆ
บางช่วงเป็นทางลงหิมะลื่น
มากต้องใช้เชือก
และขวานน้ำแข็งช่วยทำทางให้
ไก๊ด์ต้องคอยช่วยประกบ
ผมเอง หลังจากล้า
โรยตัวจากเชือก
เจอหิมะลื่นๆ
รองเท้าไม่มี Crampon
กลายเป็นเดินไม่เป็นเลย
ไก๊ด์ต้องช่วยประครองลงมาตลอด
กว่าจะลงมาถึง T House
นี่หมดแรงเลยเหมือนกัน
ต้องเติมพลังด้วย Coke
ที่เย็นโดยไม่ต้องแช่
ซัก 500 CC อิๆ
แต่พอลงต่ำ
พ้นทางช่วงที่มีหิมะ
เหลือแต่หิน
เมื่อนั้นแหละถึงเวลาของเรามั่งแล้ว
คว้าเป้ใส่หลัง
แล้ว
เริ่มวิ่งกระโดดไต่ตามยอดหินไล่ตาม
และแซงเพื่อนๆ
และลูกหาบ
ไปเรื่อยๆ
ตามสไตล์คนชอบลงเขามากกว่าขึ้น
อิๆ
วิ่งๆเดินคนเดียว
มาตลอดประมาณบ่ายโมง
ก็มาถึง Chutanga
ทิ้งกลุ่มหลังมาไกล
แต่ก็ยังไม่เห็นกลุ่มหน้า
ถามคนพื้นเมืองที่นั่นก็พูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง
ก็เลยเดินๆ
วิ่งๆคนเดียว ต่อไป
Lukla
ถ่ายรูปถ่ายวีดีโอดอกไม้และส้นทางสวยๆไปเรื่อยๆ
แถวนี้ ดอก bul
bul
ยังขึ้นตามกอหินให้เห็นทั่วไป
และมี Rododendon ทั้ง
สีชมพู และแดง
บานเต็มเขา
เด๋วว่างๆจะตัดต่อ
วีดีโอที่ภาพสวยๆกว่ามาฝากครับ
ส่วนมุมล่างขวา
ดอกสีขาวเป็นพวงคล้ายโคมคว่ำ
นั่นไม่รู้ดอกไรแฮะ
แต่สวยดีเวลาบานเต็มต้นเยอะๆ
เดินมาเรื่อยๆคนเดียว
จนประมาณ บ่ายสาม
ก็ถึง Lukla
ก่อนเข้าที่พัก
เดินสวนกับฝูง Yak
ขนส่งหลักกำลังลำเลียง
ของมาส่ง Air Port
เข้ามาถึง
ที่พักที่ Lukla
ปรากฏว่า
กลุ่มหน้าขาแรง
วิ่งๆเดินๆลงมาถึงกันก่อนแล้ว
นั่งกินกาแฟรอกระเป๋า
เพื่ออาบน้ำแต่งตัวกัน
แต่กว่ากระเป๋าสัมภาระ
ทีลูกหาบแบกมาจะมาถึงได้อาบน้ำก็
เกือบหกโมงเย็น
วันนี้ได้ห้องพักสบายได้อาบน้ำอุ่นอีกครั้ง(ค่าอาบน้ำ
300 Rs ต่อคนเหมือนเดิม
อิๆ)
มื้อค่ำ
เรามีปาร์ตี้เล็กๆ
กันที่ Sunrise Cafe
ที่เราพัก
พร้อมทั้งมีเค็ก
ปีใหม่(เนปาลนับปีใหม่
ในวันสงกรานต์เหมือนไทยเหมือนกัน)
พร้อมกับแจกทิปลูกหาบ
และไก๊ด์เป็นสินน้ำใจ
ก่อนแยกย้ายกันไปนอน
หลังจากเจออากาศเย็นบนเขา
กันมาหลายวัน
แม้จะมีรองเท้าและอุปกรณ์ป้องกันความหนาวอย่างดี
แต่เกือบทุกคนที่ลงมาถึงด้านล่าง
จะรู้สึกชาปลายมือปลายนิ้วเท้า
กันเกือบทุกคน (อาการแบบนี้
ส่วนใหญ่จะเป็นกันต่อไปอีกราวๆ
2-4
สัปดาห์กว่าจะกลับมาปกติ)
14 เมษา 55 Lukla
- KTM ช้อปปิ้งต่อ
เช้าวันนี้
พวกเรา
เตรียมออกจาก Lukla
ไปยัง KTM
ถ้าโชคดีไฟล์ท์
ที่เราเลื่อนมาหนึ่งวัน
บินได้
จะได้ไม่ต้องตกค้างรออยู่ที่
Lukla
ต้องอำลาเตียงอุ่นๆกับ
ที่นอนและผ้านวมนุ่มๆที่ได้นอนคืนนี้
ห้องที่นอนรอบนี้
ที่เห็น นี่คือ Super Deluxe
ของที่นี่แล้ว
ห้องกว้างหน่อยสองเตียงคนล่ะเตียงใหญ่ๆ
ห้องน้ำมีเครื่องทำน้ำร้อนด้วยแก๊ซ
แต่ต้องจ่ายตังค์
ค่าอาบน้ำก่อน
ถึงจะเปิดแก๊ซให้ :P
และฝาชักโครกมีเบาะรองกันเย็นก้น
อิๆ หลังมื้อเช้าพวกลูกหาบ
มาคอยขนของไปส่งแอร์พอร์ต
และบางคน
ก็มายืนรอส่งพวกเรากลับ
เดินมาแอร์พอร์ตแค่ไม่กี่ร้อยเมตร
มุมบนที่เห็นเป็นแท่งกลมๆคนมาเนปาล
หรือทิเบต จะคุ้นตา
กับแท่งแบบนี้
ข้างในใส่บทสวดมนต์ไว้
คนเนปาล หรือทิเบต
เวลาทำบุญเดินผ่านจะหมุนแท่งเหล่านี้
(หรือมีแบบเป็นมือแกว่ง)
ครบรอบ
แทนการสวดหนึ่งจบ
เป็นเทคนิคสวดมนต์ให้ได้มากๆ
แบบทางลัด:)
มุมล่างขวา
เป็นกลุ่มนักท่องเที่ยว
ชาวเกาหลีกลุ่มใหญ่
ยี่สิบกว่าคน
เพิ่งลงเครื่องมากำลังจะ
Trekking ไป ทาง นัมเช
เข้าไปในล้อบบี้
ของ Gate
ระหว่างรอเครื่องออก
ข้างในมีร้านขายหนังสือ
และ
โปสเตอร์แอบเห็นรูป
Sir Edmund Hillary ตอนพิชิต Eveste
ครั้งแรกเมื่อ 29 พค.
1953
ส่วนที่กระจกโดนแปะสติคเกอร์โฆษณาสารพัดเต็มไปหมด
ระหว่างรอก็ถ่ายรูปเครื่องบินเล่น
ไปเรื่อยๆ
จนในที่สุด Air Agni
ที่เรารอคอย
ก็บินมาลงได้
ได้บินกลับ KTM
ไม่ต้องรอกันและรอบนี้
พวกเราทั้ง 14
คนที่เหลือได้กลับพร้อมกันหมดใน
Flight เดียว พร้อม DB
หัวหน้าไก๊ด์เราด้วย
รวม 15 คนเต็มลำพอดี
ทำให้ผมต้องเสียสละ
ไปนั่งเก้าอี้สุดท้ายข้าง
Rosny Air Hostage ชาวเนปาล
ระหว่างบิน
แอบสอบถามข้อมูล
การทำงานของเค้าได้ความว่า
แอร์สายการบินนี้
บินวันล่ะ 10 เที่ยว
อาทิตย์ล่ะ 6 วัน
เงินเดือน ประมาณ 3
หมื่นรูปี( 12000 บาท)
ถ้ารวมเบี้ยเลี้ยงบินทั้งหมด
ก็จะประมาณ 75000 รูปี
หรือ ราวๆ 3 หมื่น
เมื่อเทียบกับอันตรายจากเส้นทางบินแล้ว
ต้องถือว่า
ไม่มากนักแม้ค่าครองชีพ
ในเนปาล
จะไม่สูงนักก็ตาม
ระหว่างเส้นทางบิน
ขากลับ
ตอนแรกบ่นกันว่า
ค่าตั๋ว 3300 บาท
สำหรับระยะทาง 20
นาทีกว่าๆนี่แพงนะ
แต่เจอเครื่องตกหลุมอากาศ
บินสั่นสะท้านตลอดทาง
ทำให้ต้องตะโกนบอกกันว่า
เปลี่ยนใจแล้ว 3300
บาท นี่ถูกเกินไป
อิๆ
มองลงไปด้านล่าง
จะเห็นว่า
พื้นที่เนปาลเกือบทั้งหมดเป็นภูเขา
ถนนส่วนใหญ่ไม่ลาดยางมี
บ้านพักอาศัย
และการทำเกษตร
แบบขั้นบันไดตามไหล่เขาทั่วไป
กลับมาถึง KTM
รถบริษัทก็มารับเรา
ไปส่งรร. Tashi ที่ Thamel
เช่นเดิม แล้ว
ก็ออกตะเวณช้อปปิ้ง
กันต่อ ตามเคย
ออกไปเดินรอบนี้ได้เสื้อกันหนาวขอทาน
ข้างในบุผ้า ฟรีซ
กับ Messenger bag ขอทาน
เข้าชุดกันมาคู่นึง
มื้อเที่ยงเราฝากท้องกันที่ร้าน
แฮมเบอร์เก้อร์
มื้อนี้อร่อยราคาไม่แพงด้วย
ขนมปังกรอบนอกนุ่มใน
รสดี เนื้อก็อร่อย
ชิ้นล่ะ ประมาณ 150
รูปี หรือ แค่ 60
บาทเอง
ส่วนมื้อค่ำ
เราไปทาน steak จานร้อน
ที่อร่อย
และราคาไม่แพงกัน(จานล่ะประมาณ
250 รูปี หรือ 100 บาท และ
ชิม Tibetan Hot Beer คล้ายๆอุ
แก้วล่ะ 100 Rs
ที่เห็นเค้าสั่งกันเยอะ
แต่รสชาติ แฮ่ะๆ ๆ
หลังมื้ออาหาร
เค้าเสริฟไม้จิ้มฟันพร้อมข้าว
ที่มีกลิ่นคล้ายๆมิ้นต์
ให้เคี้ยวดับกลิ่นปาก
ส่วนที่คาใจยังไม่ได้กินกัน
ก็คือ
หม้อไฟหม้อใหญ่
ที่เห็นฝรั่งโต๊ะข้างๆเค้าสั่งกันในรูปสุดท้าย
ที่แอบซูมมา
สั่งมาลองเหมือนกัน
แต่เค้าบอกต้องสั่งจองล่วงหน้าสองชม.
วันถัดมา
มีงานเลี้ยง
กะว่าจะกลับมากินต่อตอนสามทุ่ม
จองไว้อีก
ปรากฏว่าร้านเค้าปิดสามทุ่ม
ก็เลยอดเช่นกัน
จนทุกวันนี้ยังคาใจไม่ได้ชิมกันเลย
:(
15 เมษา 55
พักผ่อนชมวัด Swayambhunath (
สเวยัมภูนาท ) และ
เมือง Bhaktapur (
ภัคตาปูร์)
วันนี้
เนื่องจากเราเดินทางมาจาก
Lukla
ได้โดยไม่ต้องรอเครื่อง
ทำให้เป็นวันว่างอีกวันที่
KTM ของพวกเรา
ทางเนรู
แห่งบริษัทจัด Trekking
ให้เรา เลยจัด
รถทัวร์เล็ก
และไก๊ด์พาเราเที่ยววัน
ช่วงเช้า แวะ
พาพวกเราไปเที่ยววัดสยามภูวนาท
ในเมืองกาฐมาณฑุ
วัดนี้เป็นวัดพุทธ
นิกายมหาญาน
แต่ก็มีรูปปั้นและศิลปะของฮินดู
ปนอยู่บ้าง
จุดเด่นของ วัดนี้
ก็คือ มหาเจดีย์
ที่มีดวงตาพระพุทธเจ้า
ที่เราจะเห็นเป็นสัญญลักษณ์
ทั่วเนปาล
และเป็นของที่ระลึกด้วย
วัดนี้มีลิงมาก
บางคนเลยเรียกมันว่าวัดลิง
ตั้งอยู่บนเนินเขา
มองลงมาเห็นวิวเมืองหนาแน่นทีเดียว
วัดนี้จะมีของที่ระลึกขาย
หลายอย่างทั้งพวก
งานทองเหลืองหล่อ
และไม้แกะสลัก
และที่นิยมกันอีกอย่างคือภาพวาดสีน้ำมัน
หรือสีโป้สเตอร์รูปภูเขา
และความเป็นอยู่ของชนพื้นเมือง
ซึ่งตรงคอนเซ้ป
ที่ตอนนี้ไปไหนจะหารูปแทน
เมืองนั้นติดมือกลับมาเป็นที่ระลึก
เลยเลือกได้ภาพสี
Acrylic ภาพนี้ มา ขนาด 120 X
60 cm ราคา ก็ต่อได้ จาก
100 US มาเหลือ 50 US
ก็ไม่แพงนัก(แต่
คงมาแพงค่ากรอบมากกว่าค่ารูป
ทีหลัง :)
อ้อ เห็นธงราวในภาพ
จะนึกถึง ธงราว
ที่เห็นประดับตามสถานที่ต่างๆ
ทั้งวัด และภูเขา
รวมทั้งตามสันเขาเป็นสีสรร
ต่างๆ ตอนแรกคิด
ว่าใช้สีสวยๆเฉยๆ
แต่มาทราบภายหลังว่า
มันจะมีห้าสี
แทนธาตุทั้งห้า คือ
สีเหลืองแทน
Earth ธาตุดิน
สีเขียว แทน spirit
หรือ จิตวิญญาณ
สีแดง แทน Fire (ธาตุไฟ)
สีขาว แทน Wind (ธาตุลม)
สีน้ำเงิน แทน Water (ธาตุน้ำ)
ช่วงเที่ยง
นั่งรถออกจากเ KTM ไป
ภัคตาปูร์
ซึ่งห่างออกไป ราวๆ
เกือบๆ 30 กม.
ค่าผ่านประตูสำหรับชาวต่างชาติ
ค่อนข้างแพง คือ15 US
แต่ ถ้าคน เนปาล เอง
หรือ ประชาชน
ที่อยู่ในกลุ่มประเทศ
SAARC ( อินเดีย ,ปากี,
บังคลาเทศ ,ศรีลังกา
,อัฟกานีสถาน และ
มัลดิฟ )รวมทั้งจีน
จ่ายแค่ 100 rs หรือ 40
บาทเท่านั้น
พวกเราพอไปถึง
ก็เจอฝนตกพอดี
เลยแวะทานมื้อเที่ยง
หลบฝนกันก่อนเสร็จอาหารฝนก็หยุดพอดี
ภัคตาปูร์ได้รับการยกย่องและอนุรักษณ์
ให้เป็นเมืองมรดกโลก
มีศิลปะ
อาคารสิ่งก่อสร้างที่สวยงาม
หลาอย่าง
รวมทั้งงานไม้แกะสลัก
มีจตุรัส ให้เดินเที่ยวหลายแห่ง
มีวัด และ
ศาสนสถานที่ใช้ประกอบพิธี
ทางศาสนาฮินดู
หลายอย่าง
ช่วงเราไปเพิ่งผ่านเทศกาลฉลองปีใหม่
13 เมษา
เหมือนสงกรานต์บ้านเรา
ก็มีพิธีแห่
ที่ใช้รถในภาพ
ร่วมพิธี
และมีการใช้สัตว์เข้าร่วมพิธี
บูชายัญ (Sacrifice)
ซึ่งวันที่เราไป
ก็มีลูกวัว ตัวนึง
โดนจัดการเชือด
บูชายัญเช่นกัน
ที่ภัคตาปูร์
มี
โรงเรียนศิลปะการวาดภาพ
หลายแห่ง
ที่นักท่องเที่ยวแวะเยี่ยมและซื้อภาพวาดกัน
ภาพส่วนใหญ่ก็เป็นภาพทางด้านศาสนา
เห็นภาพวาด ที่รร.สอนนี้
โชว์ด้านล่างเป็นภาพขนาดใหญ่
วาดด้วย
สีที่ทำจากธรรมชาติ
เช่นหิน
และแร่ธาตุต่างๆ
รวมทั้งพืช
และทองผสมกับ
กาวหนังสัตว์ที่เคี่ยวให้เหนียวเพื่อยึดติดภาพถาวร
วาดบนผ้าใบ
เป็นภาพใหญ่สวยดี
แต่ราคา หลักแสนเลย
ต้องถอย
แต่พอดีขึ้นไปเจอภาพเดียวกันภาพนี้ขนาดเล็กหน่อย
ขนาด 45 X 60 ซม. ราคา 250 US
แต่ต่อไปต่อมาเหลือ
120 US
ก็เลยได้ติดมือกลับมาอีกชิ้น
:P
กลับเข้าเมืองตอนเย็น
เข้าที่พักแล้ว
มีนัดทานมื้อค่ำ
ที่ทางบริษัท
พาไปเลี้ยงส่งพวกเราที่ครัวไทย
บุฟเฟต์เป์นมื้อสั่งลา
มื้อนี้อาหารอร่อยถูกปาก
ช่วยเติมน้ำหนักกลับคืนมาได้อีกหน่อย
(แต่ถึงบ้าน
ชั่งน้ำหนักทริปนี้เป็นทริปแรกที่ไปต่างประเทศแล้วน้ำหนักไม่ขึ้น
ทั้งๆที่ปกติ
จะขึ้น 4-10 โลประจำ
แต่รอบนี้ กลับลดไป
5 กิโลพอดีๆ อิๆ)
16 เมษา 55 ช้อปปิ้งส่งท้าย
แล้ว อำลาเนปาล KTM -
สุวรรณภูมิ
ก่อนกลับขอรวมรูปดอกไม้ประดับตามโรงแรมและริมทางซักรูป
รูปซ้ายล่างสองรูปนั่นเป็นอกไม้ที่แปลกดีหน่าตาคล้ายๆพวกกล้วยไม้ดินหรือรองเท้านารี
แต่ว่า ดอกบานหุบ
เป็นเวลา ได้ สวยดี :P
วันเดินทางกลับ
ตื่นเช้าแพ็คของเตรียมตัวเดินทางกลับบ้านกัน
มองไปรอบๆตัว
สำรวจว่าลืมอะไรไว้หรือป่าว
หลังจากลืมโลชั่นอาบน้ำขาไป
Lukla และ
ลืมผ้าเช็ดตัว Micro Fiber
ตอนกลับจาก Lukla
ดูแล้วโอเค คราวนี้ไม่มีอะไร
แต่เหลือบไปเห็นทิชชู่
แล้วนึกแปลกใจ
ที่เนปาล นี่อะไร
ก็มี " รู " ไปหมด
คนนี่ เนรู นีรู
แม้แต่เงิน ก็
ยังเป็น รู(ปีร์)
แต่พอทิชชู่
คนอื่นเค้ามี รูกัน
ที่นี่ดัน ไม่มี "
รู "
กำหนดรถมารับเรา
ตอน 10 โมงครึ่ง
พวกเราทานข้าวกันเสร็จ
ยังขอช้อปกันต่อตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด
และช้อปกันต่อจนนาทีสุดท้าย
ก่อนกลับ
เพื่อนผู้หญิง
เค้าไปช้อปผ้าพันคอแคชเมียร์
(ผ้าทอจากขนส่วนคอจามรี)
ที่ว่ากันว่านุ่มกว่า
Pashamina
หรือผ้าทอจากขนจามมรีธรรมดา
มาจากร้านที่
นายกปูเรา
เคยแวะไปอุดหนุน
รอบแรก เค้าไปต่อ
มาได้ 3 ผืน 210 เหรียญ
จากผืนล่ะ 180 เหรียญ
แอบจับดู
แบบมันนุ่มฟูมากๆๆๆๆ
อยากได้ฝากคนที่บ้าน
เลยตามไปมั่งแต่ของผมไปต่อแบบเทกระเป๋าให้ดู
ว่าหมดตัวแล้ว
ค้นได้ให้เพิ่มเลย
อิๆ
สุดท้ายได้มาที่ผืนล่ะ
50 $
ก่อนวิ่งกลับมาขึ้นรถอิๆ
เรียกว่าช้อปกันจนวินาทีสุดท้ายจน
10:30 น.
รถมารับไปแอร์พอร์ตนั่นแหละถึงหยุดช้อป
อิๆ
นั่งรถมา
มองมือตัวเอง
มื้อซ้าย
ใส่ถุงมือกันหนาวเกือบตลอดไม่มีปัญหา
แต่มือขวาที่ต้องถอดถุงมือคอยถ่ายรูปเป็นระยะโดนแดดเผาเกรียม
แบบไม่รู้ตัวเลย
เพราะว่าไม่ค่อยได้ทาครีมกันแดดเหมือนหน้า
ครั้งหลังโบ๊ะมือด้วยแล้ว
อิๆ
เครื่องออกจาก KTM
ราวๆ
บ่ายหนึ่งครึ่ง
เวลาพื้นเมือง 18:30
กลับถึงสุวรรณภูมิ
ด้วย TG 320
โดยปลอดภัยแยกย้ายกันกลับบ้าน
อิๆ
หลายคนรวมทั้งป๋า
บ่นว่าเข็ดแล้ว
แต่ว่า
แค่อาทิตย์เดียว
ป๋าคม
แกชวนสงกรานต์ปีหน้า
เตรียมขึ้น Anapura IV
ความสูง 7500 กว่าเมตร
ไปกันเกือบเดือน
เห็นพวก ที่มือ
เท้ายังไม่หายชากัน
เริ่มยกมือ
ตามไปกันอีกแล้ว
ผมเองกะว่า
ถ้าไม่กลัวลูกน้องมันยึดอำนาจ
ว่าจะตามไปอีกรอบ :P
|
